I just finished

[Cpl_Shephard]

Super Mario Odyssey

πριν γραψω το σεντονακι μου, σημειωστε εδω οτι εχω τερματισει bros 1-2-3 απο την συλλογη all stars - mario 64 - super mario world 1&2, αλλα sunshine και galaxy δεν τα εχω παιξει ποτε.

εκατσα χθες να παιξω τον επομενο κοσμο, παντα οταν μπαινω σε εναν κοσμο για πρωτη φορα το κανω απο το σπιτι που εχω την 40αρα, στις 6 ιντσες προτιμω να κανω replay τους προηγουμενους κοσμους ψαχνωντας για φεγγαρια και τα ρεστα, αυτο που με χαλασε ητανε πως απο ενα σημειο και με το παιχνιδι σε αναγκαζει να παιξεις ενα σωρο σταδια με το ζορι και με συγκεκριμενη σειρα μεχρι να σε αφησει να επιστρεψεις στο σκαφος για να αγορασεις κανα στικερ απο τους προηγουμενους κοσμους ή οτι αλλο ξεχασες να κανεις και ΘΕΣ να το κανεις πριν τον τερματισμο.

δηλαδη μπλοκαρεται το backtracking με την αθλια και κλισε πλεον δικαιολογια " βιασου μαλακα μου, η πριγκιπισσα κινδυνευει !" φυσικα η αντιδραση που εχουν οι περισσοτεροι εκεινη την στιγμη ειναι το γνωστο " δεν μας χεζεις ρε Νταλαρα ?? "
on the bright side, τα 2 τελευταια βασιλεια πριν ρολαρουν τα credits, εχουν ανεβασμενη την αισθηση της προκλησης, ειναι πολυ καλοσχεδιασμενα και φυσικα σε προτρεπουνε μετα τον τερματισμο να τα ξανεπισκεφτεις για να ικανοποιησεις τον completinionist που κρυβεις μεσα σου απο εποχες mario 64, οταν δεν ειχαμε ουτε gamer score ουτε trophies και ψηφιακους λουκουμαδες !!

το τελος πολυ ικανοποιητικο (βλεπαμε τα τελέυταια σκηνικα με τον φιλο μου και γελαγαμε συνεχεια ), το endgame περιεχομενο πλουσιο, με nostalgia overload και αρκετα κινητρα για να μαζεψεις τα φεγγαρια/νομισματα που μεινανε πισω, του βαζω 9/10 επειδη καποια frame drops και η "χουντα" των motion controls χαλανε σε ενα βαθμο την συνολικη εμπειρια του παικτη.

αν βγαλουμε το afk / idling πρεπει να εχω ~50 ωρες κανονικου gameplay και υπολογιζω να παιξω αλλη μια 30αρια τουλαχιστον γιατι εφτασα στον bowser με καπου 344 moons και με τρωει να μαζεψω πολλα ακομα πριν σταματησω

[Albedo]

Τέλος και το mad max ένα τίμιο open world post apocalyptic game που ακολουθεί πιστά τα χνάρια της ubisoft.Αν έχετε δει την ταινία και σας αρέσει το concept καθως και παιχνίδια τύπου far cry σας το προτείνω ανεπιφύλακτα ειδικά στην τιμή που είναι τώρα.Απο ότι θυμάμαι στο θέμα πωλήσεων πήγε ακλαφτο διότι είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει την ίδια μέρα με το mgs v.

[丹野]

Χαρά στο κουράγιο σου. Μπράβο, crpl.

[Ramparter]

Σε δυο χρονια μπορει να το τερματισω κι εγω

edit: Σο champions ballad πως τη παλεψες αυτη τη μλκ που δε πρεπει να φας χτυπημα, ξενερωσα τελειως μ αυτο :/

[Deus]

Συγχαρητήρια crpl, το καλό το πράγμα αργεί να γίνει άλλωστε. :Ρ
Στο θέμα μας, τελείωσα το Kingdom Hearts 3. Θα γράψω τελικό ποστ εντυπώσεων στο αντίστοιχο θέμα.
Για αρχή θα πω πως μου άρεσε πάρα πολύ.

[nooto]

Ζητωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω Ναι δυστυχως αν παιζεις 350 ωρες θα πρεπει να περιμενες κανενα επικο φιναλε κλπ αλλα δυστυχως δεν . Εγω στο θεμα εγραψα πως θα ηθελα να τελειωσει το παιχνιδι

 

Να ειναι η zelda γρια μετα απο 100 χρονια και να πεθανουν μαζι με τον Link. Btw το παιχνιδι αφηνει να εννοηθει οτι οι 2 γουσταραν ο ενας τον αλλον και θα ηταν ωραιο να παιξουν πανω σε αυτο στο τελος σεναριακα

αλλα δυστυχως τελειωσε σε κλασσικο nintendo fashion, τουλαχιστον υπηρχαν οι υποδομες για ενα καλυτερο τελος οποτε και παλι δεν με χαλασε τοσο. Οπως και να εχει congrats!


Edit: Γραφτε τα στο θεμα μωρε

[BigBOSS]

Πόσο καιρό έπαιζες το Breath of the Wild;

[i Have no Equal]

ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ μετά από 2 χρόνια..

clap clap

[Cpl_Shephard]

Breath of the Wild ή αλλιως ο βασικος λογος που τρεξανε ολα τα nintendork αρχες μαρτιου του '17 και σκασανε 400~ ευρω με κλειστα ματια

μετα απο 350 ~ ωρες ( τουλαχιστον οι 50 απο αυτες γραφτηκαν στο κοντερ ενω ειχα ξεχασει ταμπλετα ανοιχτη και δεν μπορουσα να παιξω γιατι ειχα δουλεια :p ) 84 orb shrines - 110 korok seeds - γητευση ολων των αλογων εκτος της επο(ρ)νας (δεν εψαξα αρκετα μαλλον ) - ολοκληρωση 61 side quest και 25 shrine quest 2 sword trials (δεν ειχα την υπομονη και τον χρονο να tryhardαρω για το 3ο ) μπολικο farming σε guardian και lynel αποφασισα να παω στον ganon για μια "ξεπετα" ...

το φιναλε μου αφησε γλυκοπικρη γευση, αναμεικτα συναισθηματα και τον εαυτο μου ξεκρεμαστο να αναρωτιεται " τωρα τι ? " , απο την μια με γοητευσαν η επικουρα και το fanservice τα οποια υπηρξανε σε αρκετη ποσοτητα στις τελευταιες στιγμες του main quest απο την αλλη με απογοητευσαν τα σεναριακα κενα το σχεδον ανυπαρκτο character development και ενα ομολογουμενως θεαματικο boss fight με βαθμο δυσκολιας υπερβολικα χαμηλο - κατηγορια διαρρηξη εκκλησιας ...

Ειλικρινα εδω ισχυει το : οσο πιο αργα παει καποιος που απολαμβανει το παιχνιδι σ στον ganon, τοσο το καλυτερο για τον ιδιο. προσωπικα μου κοπηκε καθε διαθεση για να ξανασχοληθω με το που ειδα το ending, ασε που υπαρχει και ενα αρκετα μεγαλο backlog απο steam/origin αλλα και στην ιδια την κονσολα τωρα που εχει κλεισει 2 αρκετα επιτυχημενα χρονια στην αγορα ... περασα πολυ ομορφα στις περισσοτερες απο αυτες τις 300 ωρες αλλα οταν ειδα οτι πρακτικα δεν υπαρχει προοπτικη για new game+ ειπα ΟΚ, ολα τα πραγματα εχουν ημερομηνια ληξης.

για συγκριση, ο τερματισμος του champions ballad μου προσεφερε μεγαλυτερη ικανοποιηση γιατι ακριβως ειχε πιο δυσκολο τελικο κομματι, καλυτερο character development και το τελευταιο cut scene δεν σε αφηνε με την σκεψη " τι εγινε τωρα ? αυτο ηταν ?? " για μενα ο τιτλος απο μονος του χωρις τα DLC παιρνει ενα 8.5/10, αποδειχτηκε "φιλελευθερο" και "τολμηρο" zelda για τους βετερανους της σειρας.

Ειχε τα ψεγαδακια του αλλα παρολαυτα καταφερε με εναν αξιοθαυμαστο τροπο να κανει μια πολυ μεγαλη μεριδα κοσμου να ασχοληθει μαζι του για εκατονταδες ωρες, ατομα που παιζανε ζελντα για πρωτη φορα, ατομα που εχουν παιξει ενα σωρο ζελντα αλλα δεν εχουν παιξει OoT στην εποχη του ( σαν τον βλαφημο νησιωτη του φορουμ ) casual gamers core gamers hardcore gamers κουτσοι στραβοι στον αγιο Temple of Time

αποφευγω να κανω συγκριση με τον βαθμο της ικανοποιησης που αισθανθηκα πριν καμια 20αρια χρονια, οταν τερματισα για πρωτη φορα το LttP ή/και το OoT γιατι θα φανω πιο κολλημενος γεροπαραξενος και νοσταλγος αποσο φαινομαι ηδη - παμε γι αλλα

[nooto]

Μια μικρη παρατηρηση (κυριως για Naked Snake και Albedo): Παιδια οταν υπαρχει θεμα καλυτερα να γραφετε τις εντυπωσεις σας εκει, και βοηθαει στην κινηση του θεματος και επειδη μιλαμε για specific topics η πιθανοτητα να διαβαστουν τα post σας και να μην χαθουν στην πορεια ειναι πολυ μεγαλυτερη. Επισης ειναι καλυτερο για οποιον ενδιαφερεται για ενα συγκεκριμενο παιχνιδι να μπορει να βρει ολες τις αποψεις μαζεμενες. Το I just finished ειναι κυριως για παιχνιδια που δεν εχουν το δικο τους θεμα.

[Albedo]

Χθες τερμάτισα το kingdom hearts 3 και τα συναισθήματα μου είναι mixed.Για να πω την αλήθεια ποτέ δεν ήμουν τόσο δεμένος με την σειρά έχοντας τερματίσει μόνο το 2 και έχοντας παίξει λίγο από όλα τα άλλα.Το παιχνίδι είναι πανευκολο το ξεκίνησα στο proud mode χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία και έχασα μόνο μια φορά στην αρχή ενώ μάθαινα τα controls.Οι disney κόσμοι ήταν μια ζεστή μια κρύο (αγαπημένος pirates of the carribean και λιγότερο του frozen)η παρουσίασή ήταν απίστευτη ακόμα και κανονικό ps4 που έχω καθώς και ο ακουστικός τομέας.Για μένα το παιχνίδι αξίζει σίγουρα ένα 8.5-9 αν και μου φάνηκε σίγουρα λίγο rushed.Αν μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει στο τέλος ποιοί ήταν αυτοί οι τυπαδες θα τού ήμουν ευγνώμων.

[nooto]

Τελος το Odin Sphere στο Vita με τις εντυπωσεις να ειναι αρκετα θετικες. Το παιχνδι σε επιπεδο presentation ειναι απλα απιστευτο, τα γραφικα βγαζουν hand drawn τεχνικες (και γενικα ειναι απο τα πιο ομορφα παιχνιδια που μπορει κανεις να δει), η μουσικη ειναι φανταστικη με παρα πολυ ωραια tracks και εχει γινει καταπληκτικη δουλεια και στα voice overs (ιαπωνικα) οπου θα επαιρνα ορκο οτι εχουν προσλαβει all star cast απο anime παραγωγες (φοβερη αποδοση και δουλεια απο τους ηθοποιους). Το παιχνιδι εχει επισης παρα πολυ καλη ιστορια, στην πραγματικοτητα αποτελει ενα retelling του ragnarok παροτι ο τιτλος δεν ακολουθει την μυθολογια 1-1, αλλα την χρησιμοποιει σαν βαση για να φτιαξει ενα δικο του συμπαν. Το παιχνιδι χωριζεται σε 5 βιβλια που διαβαζει ενα κοριτσι στο δωματιο της και καθε βιβλιο περιγραφει την ιστορια ενος απο τους 5 βασικους χαρακτηρες. Αυτες οι ιστοριες συμβαινουν παραλληλα και πολλες φορες τεμνονται. Οταν τελειωσουν τα 5 βιβλια ανοιγει ενα 6ο που δενει ολες τις ιστοριες και περιγραφει το τελος του παιχνιδιου. Μετα το τελος του παιχνιδιου υπαρχει ενα mode που εχει βαλει τα cutscenes με χρονολογικη σειρα και μπορεις να παρακολουθησεις ολο το story ενιαια. Γενικα υπαρχει πολυ καλο κειμενο, πολυ καλοι χαρακτηρες και νομιζω οποιος ασχοληθει θα ευχαριστηθει.

Στα του gameplay, το παιχνιδι ειναι κατι αναμεσα σε παιχνιδια οπως το golden axe και το comix zone (η το viewtifull joe) και κατα κυριο λογο περνας περιοχες με ενα dragon's crown-beatem up fashion σκοτωνοντας αντιπαλους (το περιβαλλον ωστοσο ειναι καθαρα 2d). Υπαρχουν καποια μικρα platform ellements και καποια μυστικα καθως κινεισαι μεσα στους χαρτες αλλα το κυριο κομματι ειναι το battle system. To τελευταιο ειναι παρα πολυ καλο και υπαρχει μεγαλη ποικιλια αναμεσα στους χαρακτηρες και τον τροπο που παιζει ο καθενας. Τελος υπαρχουν skill trees οπου μπορεις να αναπτυξεις το χαρακτηρα σου μεσω της εμπειριας που αποκτα κατα τη διαρκεια των μαχων, ενω υπαρχουν και mircomanagment στοιχεια (τα οποια ειναι παρα πολυ χρησιμα και γενικα θα ασχοληθειτε μαζι τους), οπως οι συνταγες για health replenishment και το alchemy για τη δημιουργια potions (αμυντικων και επιθετικων).

Ολα καλα λοιπον και ωραια, ωστοσο οπως εγραψα και σε προηγουμενο post το παιχνιδι εχει προβλημα με το θεμα επαναληψη. Καθε μια απο τις ιστοριες κρατα γυρω στις 5-6 ωρες και καθε χαρακτηρας εχει διαφορετικο gameplay, ωστοσο το 80% των campains ειναι ιδιο. Θα περασετε απο τις ιδιες περιοχες, θα πολεμησετε τους ιδιους εχθρους, τα ιδια bosses κλπ. Ναι δεδομενου οτι παιζεις με διαφορετικο χαρακτηρα αλλαζει πολυ το παιχνιδι αλλα απο την αλλη εγω υπηρχαν στιγμες που κουραστηκα και συνεχιζα μονο επειδη μου αρεσε παρα πολυ το story. Παραλληλα τα skill trees ενω ειναι ωραια φτιαγμενα, δεν ειναι και τοσο διαφορετικα ανα τους χαρακηρες και προσφερουν πανω κατω επιλογες παρομοιας λογικης. Τελος, και αυτο εχει να κανει συνολικα με τα παιχνιδια της vanillaware, θα ηθελα το παιχνιδι να ειναι πιο κοντα στο comix zone απο οτι στο golden axe και εννοω οτι θα ηθελα να υπαρχει περισσοτερο platforming και καλυτερο level design (και οχι απλα ενα πολυ ωραιο bacjround με το οποιο δεν μπορεις να αλληλεπιδρασεις) και γενικοτερα περισσοτερα στοιχεια (περα απο τις μαχες) που να μπορουν να δικαιολογησουν και το μεγεθος του παιχνιδιου και να εχουν να κανουν με την αλληλεπιδραση του χαρακτηρα με το περιβαλλον.

Αυτα, συνολικα για μενα ηταν μια παρα πολυ καλη εμπειρια που θα ελεγα οτι αξιζει να δειτε, καταευχαριστηθηκα και γενικα τα οποια αρνητικα δεν με επηρεασαν και τοσο. Το τελικο αποτελεσμα ειναι τοσο ομορφο και η ιστορια τοσο απολαυστικη που γενικα δεν μου εχει μεινει κατι αρνητικο τωρα που το παιχνιδι τελειωσε. Απο κει και περα οποιος θελει να ασχοληθει ας κρατησει τους αστερισκους περι επαναλαμβανομενου χαρακτηρα του παιχνιδιου μιας και σε καποιον αλλο μπορει να μετρησει φυσικα, πιο αρνητικα αποτι μετρησε σε μενα.

[Sinclair]

Αzure Striker Gunvolt με το true ending στο Switch- κάπου έλιωσα με το Witcher 3, μετά το Xenoblade και ήθελα κάτι διαφορετικό.

Καλό 2d action platformer στα χνάρια των X τίτλων αλλά δεν φτάνει τα X, X4 ακόμη και το X5 ούτε κατά διάνοια. Σχετικά διεκπαιρεωτικό level design( οι κλασικές παγίδες του Inafune, spikes πονήρα τοποθετημένα κτλ κτλ) Ωστόσο το χαρακτηρίζω καλό γιατί; είναι πολύ καλός τίτλος για Score attack, από την άλλη όμως απίστευτα punishing( για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα δεν πρεπει να φας ούτε ένα hit) Επισης για να δεις το true ending οφείλεις να μάθεις τα patterns και ορισμένες boss fights ιδιαίτερα λίγο πριν το τέλος θέλουν αρκετή εξάσκηση και εκ πρώτης μοιάζουν αδύνατες.

Σεναριακά δεν ήταν κάτι το φοβερό, πάλι δυο factions humans vs adepts etcc etc όμως με κράτησε το 2d art direction και η μουσική που σε σημεία είναι εξαιρετική ενώ και η jpop που ακούγεται σε συγκεκριμένα σημεία παραδόξως δεν με εκνεύρισε. 7/10 και ελπίζω το sequel να αποδειχθεί ανώτερο.

Σε καλή τιμή, επενδύστε οι fans των X, Zeros και ZX( καλοί τίτλοι του DS- αλλά υπάρχουν fans αλήθεια εδώ μέσα xD)

[enwsiths]

Τέλος το re revelations 2 μαζί με τα 2 extra episodes , το οποίο ήταν πολύ καλό για spin off (αγαπημένο οπως και το revelations 1).

[Naked Snake]

Assassins Creed Origins


Αρχικά το παιχνίδι μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, εν συνεχεία όμως όταν άρχισε να ξεδιπλώνει το μενού, το κοίταξα με κάποια συμπάθεια. Το πρόβλημα μου εδώ είναι ένα και πολύ συγκεκριμένο : Αυτός ο τίτλος επιλέγει να πάρει ξεκάθαρα δάνεια απο άλλα games και να προσπαθήσει να τα προσαρμόσει σε ένα σύνολο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή ότι υπάρχει κάτι απ'όλα αυτά που να το κάνει σε ένα επίπεδο άνω του μέτριου.



Επίσης, ενώ έχει θεωρητικά μια πολύ καλή βάση ως story, καταναλώνει περιττό χρόνο να εξηγήσει κάτι που δεν χρειάζεται. Περίπου στα μισά και κάτι της ιστορίας, είχα χάσει επαφή σχεδόν ολοκληρωτικά με το τι γίνεται και σε τι φάση βρισκόμαστε. Έπιασα τον εαυτό μου δε να θέλει να ασχοληθεί με τα πάντα εκτός των Missions, main ή side. Και αυτό συνέβη κυρίως γιατί για να μπω στην διαδικασία να θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα σε συνάρτηση με την ιστορία και τους NPCs, πρέπει το παιχνίδι να μου παρακινήσει το ενδιαφέρον, και για να γίνει αυτό πρέπει να με πείσει με τους χαρακτήρες του και κυρίως με τον πρωταγωνιστή του. Και κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, και μπορω να πω μάλιστα ότι δεν μπόρεσα να εντοπίσω πουθενά την αιτιότητα της δημιουργίας του Creed. Απο αλλού ξεκινάμε και αλλού καταλήγουμε. Αν ο τίτλος είχε επενδύσει ολοκληρώτικα στο κομμάτι που αφορά τον πρωταγωνιστή και επέλεγε να αφιερωθεί εξ'ολοκλήρου σε μια ιστορία εκδίκησης, ενδεχομένως να είχε αποδώσει πολύ καλύτερα τα γεγονότα και κυρίως χωρίς να χάνει ρυθμό. Γνωρίζω ότι είναι θεσμός για τα AC να μπλέκουν ιστορικά πρόσωπα σε κάθε τίτλο, νομίζω όμως ότι εδώ είναι πιο irrelevant και άχρηστα απο ποτέ, χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος παρα μόνο φλυαρία και ιδιοτελείς σκοπούς που έπρεπε να εκπληρωθούν μόνο και μόνο για να φτάσουμε στον στόχο. Λες και είμαστε στο Σικάγο του 60 που πρέπει να κάνω μια χάρη στον μαφιόζο της περιοχής για να μου πει που κρύβεται ο τάδε. Και όλα αυτά τα λέω με μεγάλη δυσκολία, γιατί πραγματικά παιδεύομαι να ανασύρω απο την μνήμη μου τι ακριβώς συνέβη και πότε. Και αυτό μαρτυράει πολλά.


Σε επίπεδο gameplay, τα παραδοσιακά στοιχεία της σειράς εκτελούνται έξοχα, τα δε "ξενόφερτα" ναι μεν δεν ενοχλούν αλλά δεν εντυπωσιάζουν κιόλας μιας και ο τίτλος δεν τα κάνει ολοκληρωτικά 'κτήμα του', αλλά τα χρησιμοποιεί για να εμπλουτιστεί σε περιεχόμενο και ιδέες. Κάπου κάπου τα παντρεύει με επιτυχία, κάπου αλλού πάλι όχι, it's ok.



Σίγουρα όμως το πιο εντυπωσιακό είναι ο χάρτης του παιχνιδιού, και κυρίως η προσοχή στην λεπτομέρεια και ιδιομορφία της εκάστοτε επαρχίας/πόλης. Η αναπαράσταση ιστορικών σημείων είναι φαντασμαγορική και jaw dropping, αλλά η αυστηρή και μηχανιστική λειτουργία και διάδραση των NPCs μου αφήνει μια γεύση απο προηγούμενη γενιά που βγαίνοντας σκαστός απο το RDR ως έναν βαθμό με απογοήτευσε.


Αν κρίνω λοιπόν συνολικά το Origins θα χρησιμοποιούσα ένα γαστρονομικό παράδειγμα. Είναι ένα όμορφο πιάτο σαν στήσιμο, αλλά του λείπει το αλάτι και στο τέλος σε αφήνει με μισοάδειο στομάχι σχεδόν σε όλα. Παρολαυτα δεν πέρασα άσχημα, αλλά δεν πέρασα και τόσο καλά όσο θα ήθελα. Βγάζοντας για τελευταία φορά τον δίσκο απο την κονσόλα είπα με βεβαιότητα : Καλό, αλλά δεν θα το ξανάπαιζα. Μετά απο μια βδομάδα και κάτι, πασχίζω να το θυμηθώ και αναφωνώ με μια κάποια βαρυθυμία : Next.