Σχολιασμός επικαιρότητας-ανταλλαγή απόψεων

[TheCursed]

Αναφέρθηκα στον Παπούλια σαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δηλαδή εντελώς θεσμικά. Ο Παπούλιας "και ο κάθε Παπούλιας" μου είναι παγερά αδιάφορος έξω από το ρόλο του, και ο ρόλος του ΠτΔ είναι να αντιπροσωπεύει όχι τους πολιτικούς αλλά το πολίτευμα. Έτσι διαμορφώθηκε σταδιακά από το '75 και μετά, κυρίως επί Στεφανόπουλου.

Το "αστική δημοκρατία" περισσότερο σε "κυβέρνηση του βουνού" μου κάνει και το προσπερνώ, το "παρόν Σύνταγμα" δεν είμαι συνταγματολόγος για να μιλήσω επί της ουσίας αλλά ότι έχει γεμίσει τρύπες το δέχομαι (οπότε αυτό το αντιλαμβάνομαι ως θέληση να αποκτήσει ισχύ και να αναθεωρηθεί), το "πολιτικός κύκλος" το έχουμε κουβεντιάσει πολλές φορές και δε θα πω τα ίδια.

Δεν κατάλαβες πως χρησιμοποίησα τους όρους.

Δημοκρατικό πολίτευμα εννοούσα την Δημοκρατία ευρύτερα. Όχι "την δημοκρατία στην σύγχρονη Ελλάδα", αλλά "την Δημοκρατία", τις βάσεις της θεωρητικής υπόστασης του πολιτεύματος αυτού. Το δικό μας καθεστώς συγκεκριμένα το χαρακτήρισα "παρούσα αστική δημοκρατία" και καμία σχέση με κυβερνήσεις του βουνού και άλλα τέτοια, είναι αστεία και μόνο η υπόνοια δεδομένου του ότι εγώ είμαι ο σατανικός δεξιός εδώ μέσα.

[Imrahil]

Ο πλειοψηφών κυρίαρχος λαός που βγαίνει στους δρόμους αυτό που βασικά θέλει δεν είναι αλλαγή κυβέρνησης, ούτε αμεσοδημοκρατία, ούτε κομμουνισμό, ούτε αναρχία, αλλά με κάποιον τρόπο να συνεχίστει το μοντέλο των τελευταίων 30 χρόνων. Να παράγουμε 1 και να καταναλώνουμε 3 και 4.
Και οι Ευρωπαίοι να συνεχίσουν να μας δανείζουν επειδή είμαστε μάγκες, καλοπερασάκηδες και καραμπουζουκλήδες.
Τώρα, για ποιο λόγο ο κυρίαρχος λαός έχει συμπεράνει στο μυαλό του πως το ένα θα επιφέρει το άλλο, δεν ξέρω.

[BigBOSS]

Να παράγουμε 1 και να καταναλώνουμε 3 και 4.

ποιοι τα θέλουν αυτά; το 18 και στο τέλος του 2012 το 26% των ανέργων; αυτοί οι αριθμοί δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική ανεργία που είναι υψηλότερη.

[TheCursed]

Ο πλειοψηφών κυρίαρχος λαός που βγαίνει στους δρόμους αυτό που βασικά θέλει δεν είναι αλλαγή κυβέρνησης, ούτε αμεσοδημοκρατία, ούτε κομμουνισμό, ούτε αναρχία, αλλά με κάποιον τρόπο να συνεχίστει το μοντέλο των τελευταίων 30 χρόνων. Να παράγουμε 1 και να καταναλώνουμε 3 και 4.

Νομίζω πως αυτό πλέον δεν ισχύει. Το πρόβλημα των περισσοτέρων αυτήν την στιγμή είναι το ότι παράγονται 2 και το 1 πηγαίνει για την αποπληρωμή των χρεών.

Πλέον μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού έχει καταλάβει ότι η εποχή των παχιών αγελάδων πέρασε (ανεπιστρεπτί, ας ελπίσουμε).

[_Lloyd]

Όσον αφορά στο χρέος, το θέμα είναι ποιοί ακριβώς χρωστάνε και γιατί χρωστάνε. Τί είναι το χρέος; Είναι κάτι που εφηύραν οι Έλληνες γιατί είναι τεμπέληδες; Το χρέος υπάρχει παντού. Είναι αναγκαστικό να υπάρχει. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία, ο μόνος τρόπος να κερδίζουν οι τράπεζες ώστε να κερδίζουν οι επιχειρήσεις και τούμπαλιν. Είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο καπιταλισμός.
Όλες οι χώρες χρστάνε.

Όπως και εμείς. Το θέμα είναι, όπως προείπα το γιατί. Μήπως βγήκα και είπα εγώ "ας δανειστούμε για να αναπτυχθεί η χώρα;" Όχι. Μήπως βγήκε κανείς από δω; Δε νομίζω. Μήπως βγήκε η πλειοψηφία του λαού και είπε "Ας δανειστούμε ρε παιδιά, δεν γίνεται αλλιώς;" Ούτε.

Ο λόγος που δανειζόταν ανέκαθεν η Ελλάδα (όπως και οι άλλες χώρες) για να κινηθούν οι επιχειρήσεις, να κινηθούν οι τράπεζες. Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε και για μια εικονική αύξηση των μισθών στο δημόσιο ώστε η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ να εξασφαλίσει την επανεκλογή της. Το θέμα είναι ότι τα δανεικά ουδέποτε βοήθησαν ουσιαστικά τον ελληνικό λαό.

Το ότι είμαστε τεμπέληδες και δε δουλεύουμε (κ.λ.π κ.λ.π) είναι ένα παραμύθι. Εγώ βλέπω τόσους ανθρώπους στην Ελλάδα που δουλεύουν σκληρά για να ζήσουν οι ίδιοι και μερικούς που προσπαθούν να ζήσουν την οικογένειά τους.

Και τώρα καλούνται να πληρώσουν. Και δεν ξέρουν και γιατί. Και η αλήθεια είναι ότι ο λόγος που καλούνται να πληρώσουν τώρα, δεν είναι το χρέος, είναι η οικονομική κρίση. Το χρέος είναι απλώς μια πρόφαση που βρήκαν στην Ελλάδα ώστε να μπορέσουν να περάσουν τα μέτρα σκληρής λιτότητας, που εφαρμόζονται και θα εφαρμοστούν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα λεφτά τα ζητάνε τώρα (και όχι πριν 10 χρόνια) από την Ελλάδα, γιατί αν δεν τα πάρουν που δεν θα τα πάρουν, θα προκληθεί ντόμινο καθώς τράπεζες της Ευρώπης (βλ. Γερμανία και Γαλλία κυρίως) έχουν ελληνικά ομόλογα. Τα ζητάνε τώρα και όχι πριν, γιατί προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν ό,τι πόρους υπάρχουν διαθέσιμοι.

Και ερωτώ: τί σχέση έχει ο μέσος πολίτης με όλα αυτά; Και απαντάω: καμία. Όλα είναι παιχνίδια των επιχειρήσεων και των τραπεζιτών, παιχνίδια στα πλαίσια του οικονομικού συστήματος.

Και, ναι, ο λαός έχει αγανακτήσει με όλες τις απανωτές μειώσεις. Δεν είναι λίγο να
παίρνεις 1000 ευρώ και μέσα σε λίγους μήνες να παίρνεις 600. Δεν είναι λίγο να έχεις 10.000 ευρώ εισόδημα και να φορολογείσαι. Δεν είναι λίγο να χάνεις τη σύνταξή σου. Προφανώς και θέλει να επιστρέψει σε μια προηγούμενη κατάσταση. Το θέμα είναι ότι η προηγούμενη κατάσταση δεν θα υπάρξει, ακόμη και αν σήμερα γινόταν ένα μαγικό και το χρέος της Ελλάδας εξαφανιζόταν. Γιατί, όπως είπα, το ουσιαστικό θέμα είναι η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, και όχι το χρέος της Ελλάδας. Άρα εν τέλει, ο λαός θέλει ανατροπή του καπιταλισμού (και δεν το ξέρει ).

Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν θέλει αλλαγή κυβέρνησης. Και αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, όλο το κοινοβουλευτικό σύστημα έχει απονομιμοποιηθεί στα μάτια του. Σε ενδεχόμενες εκλογές ίσως βγει η Ν.Δ., ίσως γίνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ίσως ο,τιδήποτε, το θέμα είναι ότι δεν θα αντέξει πολύ.

Α, και ο καπιταλισμός πάντα λειτουργούσε (και συνεχίζει να λειτουργεί) ως εξής: Ο εργαζόμενος παράγει μία συγκεκριμένη αξία, από την οποία καρπώνεται ένα ελάχιστο ποσοστό. Το υπόλοιπο πάει σε άλλους. Αν οι εργαζόμενοι κερδίζαν περισσότερο από αυτά που παρήγαγαν, το σύστημα θα είχε καταρρεύσει προ πολλού.


Υ.Γ: BigBOSS για το προηγούμενο θέμα, κάτι λες ότι αυτά που λέω προάγουν μια θεωρία παγκόσμιας κυβέρνησης και πρωτόκολλα της Σιών και τέτοια. Μάλλον δε διάβασες το post μου. Ξαναδιάβασέ το, λίγο πιο προσεκτικά.

[BigBOSS]

Και τώρα καλούνται να πληρώσουν. Και δεν ξέρουν και γιατί. Και η αλήθεια είναι ότι ο λόγος που καλούνται να πληρώσουν, δεν είναι το χρέος, είναι η οικονομική κρίση. Το χρέος είναι απλώς μια πρόφαση που βρήκαν στην Ελλάδα ώστε να μπορέσουν να περάσουν τα μέτρα σκληρής λιτότητας, που εφαρμόζονται και θα εφαρμοστούν σε παγκόσμιο επίπεδο.

ακριβώς, άμα διαβάσει κανείς το δόγμα του σοκ της Ναομι Κλάιν θα καταλάβει αμέσως πως οτι λέει μέσα στο βιβλίο (που έγινε και σε άλλες χώρες με αποτέλεσμα κάτι 30 και 40% επίπεδα ανεργίας και άλλα ωραία) γίνεται τώρα, κατά γράμμα, και στην Ελλάδα.

από ελευθεροτυπία

Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο. Υπ’ αυτή την έννοια, το γενναίο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στην επέλαση του φασιστικού – ναζιστικού άξονα, το τιμούν αυτοί που μάχονται και όχι αυτοί που λιποταχτούν, αυτοί που αγωνίζονται και όχι αυτοί που παραδίνονται, αυτοί που αντιστέκονται και όχι αυτοί που προσκυνούν.
Συνεπώς, το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, την ημέρα της 71ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου, εναντίον του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που οδήγησε την Ελλάδα στο κατώφλι της υποτέλειας και της εξαθλίωσης και -ταυτόχρονα- τους Έλληνες στην κοινωνική και οικονομική εξόντωση, είναι η καλύτερη απόδοση τιμής στο έπος του ’40.
Καμία εθνική επέτειος δεν αμαυρώθηκε. Όσοι πολιτικοί μηρυκάζουν, ελαφρά τη καρδία, αυτές τις ανοησίες, ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς την ιδιοκτησιακή τους λογική ως προς τις εθνικές επετείους και τη σημασία τους. Θα ήθελαν προφανώς να βλέπουν τους εαυτούς τους, πρώτες μούρες στις εξέδρες και τα μπαλκόνια εορτών και παρελάσεων, στη μνήμη ανθρώπων και αγώνων που εμπνέουν και καθοδηγούν για τα ακριβώς αντίθετα από τα πεπραγμένα αυτών των ιδίων.
Εναντίον τους στράφηκαν οι χιλιάδες των οργισμένων συμπολιτών μας και όχι εναντίον των ηρώων προγόνων. Και τις εκδηλώσεις τους δεν τις οργάνωσε κανένα κόμμα, καμιά πολιτική ομάδα, κανένα καθοδηγητικό κέντρο. Η κυβερνητική πολιτική της τελευταίας διετίας, ως επιστέγασμα μιας εγκληματικής συμπεριφοράς των κομμάτων και των μηχανισμών εξουσίας, για πάνω από τρεις δεκαετίες, αρκούν και περισσεύουν για να οργανωθούν όχι μόνο όσα συνέβησαν την 28η Οκτωβρίου 2011, αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν.
Όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες, λέει ένα ρητό. Οι θύελλες έχουν ήδη ξεσπάσει. Οι τυφώνες έπονται...
Υ.Γ.: Δεν έχει κανένα νόημα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επικαλείται το παρών που έδωσε στον αγώνα κατά των κατοχικών δυνάμεων, το ’41-’44, αμούστακο παιδί ων. Θα γνωρίζει ασφαλώς ότι εξαίρετοι στρατηγοί, δοξασμένοι ήρωες στα πεδία των μαχών, υπήρξαν τόσο ο Γάλλος Aνρί Φιλίπ Πετέν όσο και ο ημέτερος Γεώργιος Τσολάκογλου...

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=321996

[Loggo]

Συμφωνώ με το Loggo πάνω στην ερμηνεία του (ελπίζω να μη παίρνει κι εμένα η μπάλα στα περί σεβασμού των θεσμών από τα ΜΜΕ ;)) αλλά δε μπορώ να δικαιολογήσω την εξύβριση. Όπως το βλέπω είναι σα να πας να γράψεις με σπρέι (όχι πανό, σας τσάκωσα) "Έξω η τρόικα" στα μάρμαρα της Ακρόπολης. Είναι η διαφορά ανάμεσα στη διαμαρτυρία και το βανδαλισμό.

Η αλήθεια είναι ότι όταν έγραφα τη πρόταση είχα στο μυαλό μου κυρίως την εικόνα του Λιάγκα που έσκουζε αλλά, όπως και να χει, διαφωνώ με ότι η εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κάτι το τόσο ανήθικο. Ειδικά αν, όπως είπα και πριν, αναλογιστούμε, αφενός, τι είναι οι θεσμοί και, αφετέρου, ποιο είναι το υπάρχον πλαίσιο.

Από κει και πέρα, αν και αντιλαμβάνομαι την ουσία του παραδείγματος, νομίζω ότι η καταστροφή ενός αρχαίου μνημείου που αποτελεί κτήμα ολόκληρου του ανθρώπινου πολιτισμού απέχει πολύ απ’ την εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εγώ το βλέπω περισσότερο σα να μαζευτούν μερικές χιλιάδες απλοί στρατιώτες και να τολμήσουν να βρίσουν το στρατηγό ή, ίσως ακόμα πιο εύστοχα, σε μια περίοδο που, για x-y λόγους, η κοινή γνώμη μπορεί να έχει στραφεί ενάντια στην εκκλησία, σε κάποια εκδήλωση να γίνει το ίδιο απέναντι στον αρχιεπίσκοπο ή τον Πάπα.

Όπως είπα και πριν, οι θεσμοί δεν είναι κάποιου είδους αμετακίνητη, ιερή και αιώνια νομοτέλεια και δε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοια, ούτε αυτοί, ούτε και οι εκπρόσωποί τους. Άλλωστε, οι ίδιοι οι θεσμοί που έχουμε σήμερα είναι, μεταξύ άλλων, το αποτέλεσμα της αμφισβήτησης προηγούμενων θεσμών.

Από κει και πέρα, ακόμα και για το ίδιο το πολίτευμα, Αστική Δημοκρατία, προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, πείτε το όπως θέλετε, ακόμα και γι’ αυτό το πολίτευμα, που είναι αυτό που είναι, αποτελεί απείρως μεγαλύτερη ντροπή ένα γεγονός όπως αυτό του Ιούνη που χτύπαγε με μπατσουμάκι όποιον έβρισκε μπροστά του (ανεξαρτήτως μάλιστα ηλικίας), παρά η εξύβριση του θεσμικού του προσώπου εν μέσω μάλιστα μιας περιόδου όπως η σημερινή.

Άρα εν τέλει, ο λαός θέλει ανατροπή του καπιταλισμού (και δεν το ξέρει ).

Πιάνεις θέματα ταμπού και παρεκτρέπεσαι. Πέρα απ' τη πλάκα, πολύ καλά τα λες.

[Somari]

Θέλει, η απλά ισχύει αυτό που είπε ο Imrahil? Να παίρνει 10 ενώ δίνει 5, και τώρα ξεβολεύτηκε;
(βρε δεν ανοίγουμε ένα ελληνικό κρατικό (εξάλλου στην Ελλάδα έχουμε θεσπίσει τον "κρατικό καπιταλισμό") sweatshop, κινεζους έχουμε πολλούς )

[Ramparter]

Ο λαος θελει αυτο που ειπε ο Imrahil και οσο συνεχιζει να θελει αυτο θα βιωνουμε την ιδια κατασταση. Οταν επιτελους θελησει κατι εφικτο ισως γινει μια αρχη προς αυτη τη κατευθυνση, χωρις να σημαινει οτι αυτοματα θα λυσουμε τα προβληματα μας.

[Loggo]

Ο κόσμος αυτή τη στιγμή πράγματι ζητάει ακριβώς αυτό που λέει ο Imrahil και δε βγήκε στους δρόμους τόσο επειδή είναι συνειδητοποιημένος ζητώντας...επανάσταση, όσο επειδή χάνει τα ψεύτικα προνόμια που είχε αναπολώντας μια πραγματικότητα που, εκείνο το καιρό, δε φάνταζε και τόσο ρόδινη. Συνειδητοποίηση του τι πραγματικά φταίει δεν υπάρχει σε μαζικό επίπεδο. Ο κόσμος ή τα ρίχνει σε δευτερεύουσες συγκυριακές παρεκκλίσεις όπως, για ευνόητους λόγους, του σερβίρουν τα ΜΜΕ, είτε σε συνωμοσιολογικού τύπου ερμηνείες επιπέδου ΝΤΠ, είτε κάνει μια συλλογιστική που πάει κάπως έτσι:

- Τα πράγματα είναι χάλια, ποιος φταίει γι’ αυτό;
- Λογικά, αυτοί που κυβερνάνε.
- Ποιοι κυβερνάνε;
- Οι πολιτικοί.
- Άρα φταίνε οι πολιτικοί.

Μια συλλογιστική που, παρά το γεγονός ότι έχει μια λογική συνέχεια, είναι εντελώς παρωχημένη με βάση τη σημερινή, παγκοσμιοποιημένη, πραγματικότητα. Για τη σημερινή πραγματικότητα δεν ευθύνονται ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Ισπανοί, ούτε οι Πορτογάλοι πολιτικοί επειδή όλοι είναι...ανίκανοι ή κακοί. Οι πολιτικοί (που πλέον δεν είναι πια πολιτικοί, όσο εντολοδόχοι και διαχειριστές ενός de facto θεσμικού πλαισίου που ορίζεται από αλλού), έχουν πια πολύ συγκεκριμένο ρόλο και, φυσικά, γι’ αυτό δεν έχει και καμία σημασία το ποιος θα εκλεγεί μιας και, στην ουσία, δεν έχει απολύτως καμία διαφορά, όχι στην Ελλάδα, αλλά παντού.

[Aigeas]

Φυσικά. Γι αυτούς τους λόγους βγαίνουν, διότι χάνουνε την βολή τους. Ούτε διότι χάνουν τις δουλειές τους, η διότι ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ, ούτε γιατί θα χάσουν τα σπίτια τους, τους κόπους τους κλπ, ούτε για την αδικία που επικρατεί ότι ο φτωχός να πληρώσει ακόμα κι αν ΔΕΝ ΕΧΕΙ, και ο πλούσιος να πάρει. Ούτε φυσικά για την δυσαρέσκεια του που τα πάντα, παιδεία, υγεία κλπ εκμηδενίζονται, για να είναι καλά η ΤΡΑΠΕΖΑ που στο τέλος ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ, εκτός από τα λεφτά που παίρνει τώρα, ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, και το χωράφι, και τα ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. Και απλά, δεν θα πρέπει να αντιδράμε γιατί εμείς φταίμε για όλα. Ακόμα και η νέα γενιά που ακόμα δεν έχει ψηφίσει. Να κάτσουμε απλά, να σκάσουμε, και να λέμε και ευχαριστώ. Να δεχτούμε να τα χάσουμε όλα, εργασιακά δικαιώματα, προνόμια υγείας, τα πάντα, απλά επειδή όλοι φταίμε. Απλά δεν θα πληρώσουμε όλοι. Και να μην μιλάμε αλλά να είμαστε και ευχαριστημένοι. Μπράβο σας ρε… Καλως να τα δεχτούμε όλα…

[丹野]

Το να σου παίρνει η τράπεζα ως και το σπίτι συμβαίνει, γιατί μπορεί εσυ να της δανείστηκες για ένα ξεχασμένο χρέος που έχεις να ξεπληρώσεις μετά από καιρό. Εγώ πάση θυσία αποφεύγω τις τράπεζες, εκτός αν πάω για προπληρωμένες κάρτες.

[_Lloyd]

Συμφωνώ ότι οι πολιτικοί δεν είναι οι κύριοι ιθύνοντες, όμως είναι ο πιο άμεσος στόχος, ο πιο απτός αν θέλετε, στόχος και για αυτό κατηγορούνται.

Επίσης, είναι γεγονός ότι είναι διαχειριστές και εφαρμοστές μιας συγκεκριμένης πρακτικής και πολιτικής. Συνεπώς φέρουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο της ευθύνης.

Σε θεωρητικό πλαίσιο πάντα θα μπορούσαν να απειθαρχήσουν (όπως π.χ. θα έκανε μια "αριστερή" κυβέρνηση, αν τυχόν εξελεγόταν μέσω εκλογών) στις εντολές του κεφαλαίου (για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους). Το πως και το γιατί, είναι άλλη συζήτηση.

Το "χάνω τη βολή" είναι βαριά κουβέντα. Συμφωνώ με τον Αιγέα, είναι τρομερές οι μεταρρυθμίσεις. Άνθρωποι που πριν είχαν οικονομική ευχέρια, τώρα με το ζόρι θα προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Συνεπώς δεν είναι ότι απλώς "χάνουν τη βολή τους", πλέον είναι θέμα επιβίωσης.

Από 'κει και πέρα δεν κατηγορώ κανέναν. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να στήριζαν τα κυβερνητικά κόμματα, μπορεί κανέναν να μην τον ενδιέφερε τί συμβαίνει μέχρι τώρα, αρκεί να έβγαζε λεφτά ο ίδιος (πράγμα που το δικαιολογώ απόλυτα, καθώς δεν είναι τελείως συνειδητή επιλογή παρά κάτι που σχεδόν σε εξαναγκάζει το σύστημα να διαλέξεις).

Το θέμα είναι, ότι η ανάγκη μπορεί να γίνει συνείδηση. Και ήδη γίνεται. Έχω δει πολλούς να κατηγορούν τον καπιταλισμό για την κατάσταση (έτσι στεγνά), ανθρώπους να κατανοούν τον ρόλο της Ε.Ε. και των επιχειρήσεων, ανθρώπους που πριν δεν θα μπαίναν καν στον κόπο να σκεφτούν τι συμβαίνει γύρω τους. Ανθρώπους που όπως είπα, μπορεί να ψήφιζαν ΠΑ.ΣΟ.Κ τυφλά.

Και για μένα, αυτό είναι θετικό. Μόνο έτσι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.

Ας μην είμαστε τόσο σκληροί κριτές λοιπόν. Μερικά πράγματα πρέπει να τα βιώσει κανείς στο πετσί του για να μάθει και, ούτως ή άλλως,όλον αυτό τον κόσμο τον θέλουμε μαζί μας (αν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι, that is).

[Somari]

Φυσικά. Γι αυτούς τους λόγους βγαίνουν, διότι χάνουνε την βολή τους. Ούτε διότι χάνουν τις δουλειές τους, η διότι ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ, ούτε γιατί θα χάσουν τα σπίτια τους, τους κόπους τους κλπ, ούτε για την αδικία που επικρατεί ότι ο φτωχός να πληρώσει ακόμα κι αν ΔΕΝ ΕΧΕΙ, και ο πλούσιος να πάρει. Ούτε φυσικά για την δυσαρέσκεια του που τα πάντα, παιδεία, υγεία κλπ εκμηδενίζονται, για να είναι καλά η ΤΡΑΠΕΖΑ που στο τέλος ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ, εκτός από τα λεφτά που παίρνει τώρα, ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, και το χωράφι, και τα ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. Και απλά, δεν θα πρέπει να αντιδράμε γιατί εμείς φταίμε για όλα. Ακόμα και η νέα γενιά που ακόμα δεν έχει ψηφίσει. Να κάτσουμε απλά, να σκάσουμε, και να λέμε και ευχαριστώ. Να δεχτούμε να τα χάσουμε όλα, εργασιακά δικαιώματα, προνόμια υγείας, τα πάντα, απλά επειδή όλοι φταίμε. Απλά δεν θα πληρώσουμε όλοι. Και να μην μιλάμε αλλά να είμαστε και ευχαριστημένοι. Μπράβο σας ρε… Καλως να τα δεχτούμε όλα…

Μπράβο σε εσένα, που υπέθεσες μόνος σου πως υποστηρίζουμε την ακριβώς αντίθετη θέση, και συγχαρητήρια για το ποστ

[Loggo]

Φυσικά. Γι αυτούς τους λόγους βγαίνουν, διότι χάνουνε την βολή τους. Ούτε διότι χάνουν τις δουλειές τους, η διότι ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ, ούτε γιατί θα χάσουν τα σπίτια τους, τους κόπους τους κλπ, ούτε για την αδικία που επικρατεί ότι ο φτωχός να πληρώσει ακόμα κι αν ΔΕΝ ΕΧΕΙ, και ο πλούσιος να πάρει. Ούτε φυσικά για την δυσαρέσκεια του που τα πάντα, παιδεία, υγεία κλπ εκμηδενίζονται, για να είναι καλά η ΤΡΑΠΕΖΑ που στο τέλος ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ, εκτός από τα λεφτά που παίρνει τώρα, ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, και το χωράφι, και τα ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. Και απλά, δεν θα πρέπει να αντιδράμε γιατί εμείς φταίμε για όλα. Ακόμα και η νέα γενιά που ακόμα δεν έχει ψηφίσει. Να κάτσουμε απλά, να σκάσουμε, και να λέμε και ευχαριστώ. Να δεχτούμε να τα χάσουμε όλα, εργασιακά δικαιώματα, προνόμια υγείας, τα πάντα, απλά επειδή όλοι φταίμε. Απλά δεν θα πληρώσουμε όλοι. Και να μην μιλάμε αλλά να είμαστε και ευχαριστημένοι. Μπράβο σας ρε… Καλως να τα δεχτούμε όλα…

Παρεξήγησες, κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Ο κόσμος πολύ καλά κάνει και βγαίνει στους δρόμους. Έχει άπειρους λόγους για να το κάνει, κι αν δε το έκανε, δε θα ήταν απλά τραγικό, θα ήταν αρρωστημένο. Και αγώνες θα πρέπει να κάνει και όλα. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν δυο είδη αγώνων.

1 - Εκείνοι που εστιάζουν στα αποτελέσματα.
2 - Εκείνοι που εστιάζουν στις αιτίες των αποτελεσμάτων.

Το θέμα λοιπόν είναι οι αγώνες να συνδυάζονται με τη συνειδητοποίηση του τι πραγματικά φταίει. Όταν γίνει αυτό, ο αγώνας δεν θα είναι απλά αγώνας επειδή έχασα τη δουλειά μου ή επειδή με κυνηγάνε οι τράπεζες, αλλά αγώνας που θα χτυπάει στη καρδιά του προβλήματος ώστε να τελειώνεις μια και καλή μαζί του. Με άλλα λόγια, αγώνας που δεν εστιάζει στο αποτέλεσμα (φτώχια, ανεργία κλπ), αλλά στο αίτιο που, με τη σειρά του, οδήγησε στο αποτέλεσμα.

Για να δώσω ένα παράδειγμα, το πρώτο είδος αγώνα, το περισσότερο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει ασπιρίνη σε κάποιον που έχει πνευμονία ώστε, για ένα διάστημα, να του πέσει ο πυρετός. Γιατί; Γιατί αυτό που σε τελική ανάλυση κάνει, είναι να εστιάζει στον ίδιο το πυρετό και όχι στο αίτιο που φέρνει την εμφάνισή του (πνευμονία). Το δεύτερο είδος αγώνα, εστιάζοντας στην πνευμονία, χτυπάει στην αιτία του πυρετού τελειώνοντας μια και καλή μαζί του.