Όταν η μάζα βομβαρδίζεται καθημερινά από συγκεκριμένες γραμμές οι, όποιες, επιλογές της είναι, λίγο πολύ, συγκεκριμένες και καταδικασμένες να κινούνται σε συγκεκριμένα πλαίσια/όρια.
Δε πιάνω τον παράγοντα ετερονομία από φιλοσοφικής σκοπιάς, ούτε φιλοσοφικά ερωτήματα περί ντετερμινισμού / ελεύθερης βούλησης. Αναφέρομαι στην ετερόνομη πραγματικότητα από κοινωνικοπολιτικής σκοπιάς. Από κοινωνικοπολιτικής σκοπιάς λοιπόν, ζούμε (και πάντα ζούσαμε) σε ένα ετερόνομο καθεστώς. Υπάρχει δηλαδή μια ελίτ, μια γραφειοκρατία πες το όπως θέλεις, που ελέγχει το τιμόνι και, από κάτω, μια μάζα υπό τη καθοδήγηση και τη προσαρμογή της ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα της, εκάστοτε, γραφειοκρατίας.
Στο Καπιταλισμό, αυτή η ελίτ εστιάζεται πρώτα απ' όλα σε οικονομικό επίπεδο και, κατ' επέκταση, μέσω της οικονομικής δύναμης περνάει σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Μέσω των μηχανισμών που ελέγχει, είτε είναι μερίδα διανοουμένων, είτε το κράτος και η παιδεία, είτε τα ΜΜΕ κλπ, δημιουργεί έναν ολόκληρο μηχανισμό που δρα έξω από τη κοινωνία (πριν από αυτήν, για αυτήν) και διαμορφώνει μάζες σύμφωνα με τα συμφέροντά της.
Ο Καπιταλισμός διαμόρφωνε διαφορετικά τις μάζες όταν περιοριζόταν σε εθνικό επίπεδο, τις διαμορφώνει διαφορετικά τώρα που παίζει μπάλα σε παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον (οι διάφορες είναι ευνόητες δε χρειάζεται να τις αναλύσουμε).
Το ίδιο έκανε επί Μεσαίωνα η Εκκλησία, όταν με τους δικούς της μηχανισμούς έφτιαχνε τις δικές της μάζες όπως εκείνη τις ήθελε (και κάτσαμε τόσους αιώνες στο σκοτάδι), η Σοβιετική Ένωση που ο κοσμάκης αγαπούσε τον Στάλιν (!!!) κλπ. Δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα του Καπιταλισμού δηλαδή, είναι θέμα ετερόνομης δομής γενικά.
Αν ποτέ φύγουμε από την ετερονομία, έχοντας πλέον περάσει σε καθεστώς κοινωνικού και ατομικού αυτοπροσδιορισμού (κάτι το οποίο δεν υπάρχει και δε θα μπορούσε να υπάρχει σήμερα), αν πάμε κατα διαολου, τοτε ναι, θα φταίμε εμείς, ο κόσμος (που δε πιστεύω ότι θα γίνει αυτό). Προς το παρόν, όχι, δε μπορώ να τα ρίξω στον κόσμο. Για μένα, καλώς ή κακώς, φέρει από μηδενικό έως ελάχιστο, αν θες, μερίδιο ευθύνης. Και, απ' όποια πλευρά και να το δεις, ο τελευταίος που φταίει σήμερα είναι ο κόσμος.
Δε πιάνω τον παράγοντα ετερονομία από φιλοσοφικής σκοπιάς, ούτε φιλοσοφικά ερωτήματα περί ντετερμινισμού / ελεύθερης βούλησης. Αναφέρομαι στην ετερόνομη πραγματικότητα από κοινωνικοπολιτικής σκοπιάς. Από κοινωνικοπολιτικής σκοπιάς λοιπόν, ζούμε (και πάντα ζούσαμε) σε ένα ετερόνομο καθεστώς. Υπάρχει δηλαδή μια ελίτ, μια γραφειοκρατία πες το όπως θέλεις, που ελέγχει το τιμόνι και, από κάτω, μια μάζα υπό τη καθοδήγηση και τη προσαρμογή της ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα της, εκάστοτε, γραφειοκρατίας.
Στο Καπιταλισμό, αυτή η ελίτ εστιάζεται πρώτα απ' όλα σε οικονομικό επίπεδο και, κατ' επέκταση, μέσω της οικονομικής δύναμης περνάει σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Μέσω των μηχανισμών που ελέγχει, είτε είναι μερίδα διανοουμένων, είτε το κράτος και η παιδεία, είτε τα ΜΜΕ κλπ, δημιουργεί έναν ολόκληρο μηχανισμό που δρα έξω από τη κοινωνία (πριν από αυτήν, για αυτήν) και διαμορφώνει μάζες σύμφωνα με τα συμφέροντά της.
Ο Καπιταλισμός διαμόρφωνε διαφορετικά τις μάζες όταν περιοριζόταν σε εθνικό επίπεδο, τις διαμορφώνει διαφορετικά τώρα που παίζει μπάλα σε παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον (οι διάφορες είναι ευνόητες δε χρειάζεται να τις αναλύσουμε).
Το ίδιο έκανε επί Μεσαίωνα η Εκκλησία, όταν με τους δικούς της μηχανισμούς έφτιαχνε τις δικές της μάζες όπως εκείνη τις ήθελε (και κάτσαμε τόσους αιώνες στο σκοτάδι), η Σοβιετική Ένωση που ο κοσμάκης αγαπούσε τον Στάλιν (!!!) κλπ. Δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα του Καπιταλισμού δηλαδή, είναι θέμα ετερόνομης δομής γενικά.
Αν ποτέ φύγουμε από την ετερονομία, έχοντας πλέον περάσει σε καθεστώς κοινωνικού και ατομικού αυτοπροσδιορισμού (κάτι το οποίο δεν υπάρχει και δε θα μπορούσε να υπάρχει σήμερα), αν πάμε κατα διαολου, τοτε ναι, θα φταίμε εμείς, ο κόσμος (που δε πιστεύω ότι θα γίνει αυτό). Προς το παρόν, όχι, δε μπορώ να τα ρίξω στον κόσμο. Για μένα, καλώς ή κακώς, φέρει από μηδενικό έως ελάχιστο, αν θες, μερίδιο ευθύνης. Και, απ' όποια πλευρά και να το δεις, ο τελευταίος που φταίει σήμερα είναι ο κόσμος.
Comment