I just finished

[Xeno]

Xeno Είναι μεγάλο σε διάρκεια (~30h) και ενώ δεν τρελάθηκα αρκετά για να το ολοκληρώσω εντελώς, ούτε με κούρασε ποτέ. Αν σ' αρέσουν αυτά που βλέπεις/διαβάζεις, τότε το προτείνω.

Με τις 30 ωρες δε με βοηθας καθολου, αλλα πιστευω θα του ριξω ενα βλεφαρο να δω περι τινος προκειται εστω μιας και οπως ειδα εχει μπει και στο gamepass.

[i Have no Equal]

YS VIII Lacrimosa of Dana:

Δεν ξερω ποια ειναι η γενικη αποψη για τη σειρα, ηταν το πρωτο YS που παιζω και προσωπικα το βρηκα καταπληκτικο. Μου προσφερε ακριβως οτι ηθελα αλλα αναλαφρο JRPG με παρα πολυ καλο και fluid συστημα μαχης, πολυ ωραιο OST και αναλαφρη σχετικα ιστορια. Τα γραφικα ειναι λιγο ps2 era αλλα δεν με χαλασαν καθολου. Καταρχην το παιχνιδι ειναι τεραστιο, συνηθως αυτο ειναι καλο αλλα στο συγκεκριμενο ενιωσα οτι σε καποια σημεια τραβαγε χωρις λογο. Το story της Dana στο παρελθον θα μπορουσε καλλιστα απο μονο του να ειναι ενα διαφορετικο παιχνιδι η αντε ας πουμε DLC, το συστημα με το rebuild village/save castaways το βρηκα παρα πολυ ενδιαφερον και εθιστικο. Η δουλεια που εχει γινει στο map system ειναι καταπληκτικη, πραγματικα δεν εχω ξαναδει τοσο detailed map με τοσα features ισως σε κανενα αλλο παιχνιδι, αυτο και μονο του εκανε την αναζητηση ευκολη και ποτε δεν ενιωθες οτι κανεις καποια αγγαρεια, δεν ενιωθες οτι χαθηκες κλπ.

Γενικα θα το προτεινω σε ολους αν θελουν αυτο που ειπα, ενα αναλαφρο και fun JRPG το οποιος ομως καταληγει να εχει μια σχετικα καλη ιστορια στο τελος χωρις να ξεφευγει απο κλισε των JRPG ομως.

8.5/10

[Chief]

Xeno Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα κυρίως στο καράβι, στο οποίο έχεις πάντα κάτι να κάνεις απο'δω και απο'κει. Χτίζεις κτίρια στο καράβι όπως θες εσύ να τα οργανώσεις μέσα σε ένα μεγάλο 2d grid. Κάθε εργαστήριο (ξυλουργείο, σιδηρουργείο, υφαντουργείο...) έχει το δικό του minigame. Υπάρχει ένας χάρτης με διάφορα νησιά, σημεία ενδιαφέροντος και events, που χωρίζεται σε ζώνες προσβασιμότητας ανάλογα με το πόσο εξοπλισμένο είναι το καράβι για να πλεύσει στα ανάλογα νερά. Στα νησιά βρίσκεις πρώτες ύλες ή story/side quests και στοιχεία ability gating. Το παιχνίδι βασικά γυρίζει γύρω από την αναζήτηση, τη διαχείριση και τη σύνθεση πρώτων υλών, πάντα με στόχο την ικανοποίηση των επιβατών ώστε να προχωρήσει η ιστορία. Μου έκανε εντύπωση ο αποκριτικός χειρισμός που επιτρέπει αποτελεσματικά τη σβέλτη κάθετη/οριζόντια κίνηση ανάμεσα στα κτίρια, που προχωρώντας γίνονται όλο και περισσότερα. Θεωρώ δε ότι το παιχνίδι, μένοντας περιορισμένο σε πολύ βασικό πλατφόρμιγκ, δεν εκμεταλλεύεται αυτούς τους χειρισμούς για να προσφέρει επιπλέον καλό gameplay.

Πιστεύω πως το θετικό του Spiritfarer, πέραν του αισθητικού τομέα και του εθιστικού resource management, είναι ένα βασικό καστ χαρακτήρων με ταμπεραμέντο που σε κάνει να νοιάζεσαι. Θέλει να είναι ένα συναισθηματικό και wholesome παιχνίδι χωρίς να γίνεται γλυκανάλατο. Είναι μεγάλο σε διάρκεια (~30h) και ενώ δεν τρελάθηκα αρκετά για να το ολοκληρώσω εντελώς, ούτε με κούρασε ποτέ. Αν σ' αρέσουν αυτά που βλέπεις/διαβάζεις, τότε το προτείνω.

[Xeno]

Chief γραψε 2 λογια ακομα για το Spiritfarer γιατι κατι με τραβηξε οταν το ειδα αλλα δεν εχω καταλαβει τι ειναι. Επισης σκεφτομαι μηπως πρεπει να τα λεμε αυτα σε ενα thread για indies για να μη χανονται τετοια posts τοσο ευκολα.

[Chief]

Ναι τα γράφω στο notepad του κινητού. Θα το διορθώσω

[thunderjohn]

Spiritfarer

Παίρνεις τη θέση του Χάροντα και ξεκινάς με ένα καράβι να μαζεύεις ψυχές, κι έπειτα να τους κάνεις όλα τα χατίρια ώσπου να είναι έτοιμες να περάσουν στην άλλη πλευρά.

2d management με στοιχεία πλατφόρμερ, καρτουνίστικη αισθητική με ένα σωρό λεπτομέρειες, κορυφαίο σάουντρακ και αποκριτικό χειρισμό. Πλήθος από minigames, μα όχι πάντοτε το ίδιο διασκεδαστικά.

Η ιστορίες των χαρακτήρων είναι καλογραμμένες κι έχουν πάντα κάτι ενδιαφέρον να πουν, ακόμα κι αν η γενικότερη πλοκή ως το τέλος παραμένει αφηρημένη. Τα έντονα συναισθήματα για τα οποία μιλούν πολλοί εμένα δεν με άγγιξαν, αλλά δεν το υπολογίζω ως μείον γιατί το κείμενο γενικά μ' άρεσε.

Υπάρχουν bugs που ακόμα και μετά από patch επιμένουν. Η έκδοση για Switch δεν έχει πολύ ψηλό frame rate με αποτέλεσμα η κίνηση των αντικειμένων στο background να είναι σπασμωδική. Τίποτα το πολύ ενοχλητικό όμως, απλώς ταίριαζε στην αισθητική του παιχνιδιού να κυλά η εικόνα ομαλότερα.

Παιχνίδι με πολύ περιεχόμενο και ποικιλία από λεπτομέρειες κάθε φύσης που μαρτυρούν πως είναι προϊόν έντονης δουλειάς και οράματος.

[Chief]

Spiritfarer

Παίρνεις τη θέση του Χάροντα και ξεκινάς με ένα καράβι να μαζεύεις ψυχές, κι έπειτα να τους κάνεις όλα τα χατίρια ώσπου να είναι έτοιμες να περάσουν στην άλλη πλευρά.

2d management με στοιχεία πλατφόρμερ, καρτουνίστικη αισθητική με ένα σωρό λεπτομέρειες, κορυφαίο σάουντρακ και αποκριτικό χειρισμό. Πλήθος από minigames, μα όχι πάντοτε το ίδιο διασκεδαστικά.

Η ιστορίες των χαρακτήρων είναι καλογραμμένες κι έχουν πάντα κάτι ενδιαφέρον να πουν, ακόμα κι αν η γενικότερη πλοκή ως το τέλος παραμένει αφηρημένη. Τα έντονα συναισθήματα για τα οποία μιλούν πολλοί εμένα δεν με άγγιξαν, αλλά δεν το υπολογίζω ως μείον γιατί το κείμενο γενικά μ' άρεσε.

Υπάρχουν bugs που ακόμα και μετά από patch επιμένουν. Η έκδοση για Switch δεν έχει πολύ ψηλό frame rate με αποτέλεσμα η κίνηση των αντικειμένων στο background να είναι σπασμωδική. Τίποτα το πολύ ενοχλητικό όμως, απλώς ταίριαζε στην αισθητική του παιχνιδιού να κυλά η εικόνα ομαλότερα.

Παιχνίδι με πολύ περιεχόμενο και ποικιλία από λεπτομέρειες κάθε φύσης που μαρτυρούν πως είναι προϊόν έντονης δουλειάς και οράματος.

[i Have no Equal]

Control:

Τερμάτισα πρόσφατα το control+dlc, καταπληκτικό παιχνίδι και σχετικά μεγάλο, εμένα κάνοντας και side missions το base game μου πήρε ~25h. Να πω την αλήθεια πρέπει να μπω yt να δω κανένα story recap γιατί κάπου το έχασα αλλά οκ λογικό κλασσική Remedy.

Μου άρεσε πολύ το combat system και το progression, ξεκινάς σχετικά αδύναμος και καταλήγεις telekinetic god, επίσης εδώ να πω ότι είναι το παιχνίδι που έδωσε την καλύτερη τηλεκίνση που έχω δει ποτέ, αυτό όμως έρχεται με ένα αρνητικό την έλλειψη πρόκλησης ειδικά προς το τέλος. Θυμάμαι τα πρώτα bosses να είναι αρκετά δυσκολότερα απο αυτά στο τελος κάτι που μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό. Τα γραφικά είναι πάρα πολύ καλά και οι φωτισμοί φωνάζουν για Ray-tracing αλλά προσωπικά δεν δίνω πολύ σημασία είμαι για το gameplay το οποίο με κάλυψε και με το παραπάνω. Αυτό που με χάλασε λίγο ήταν η έλλειψη φακού καθώς κάποιες περιοχές είναι αρκετά σκοτεινές. Κάποια side missions είναι καταπληκτικά και προσθέτουν αρκετά στην ιστορία ενώ άλλα είναι αδιάφορα και κουραστικά, αυτό είναι ένα από τα αρνητικά που μπορώ να πω με χάλασαν διότι μπορεί να σπαταλούσα 1 ώρα για ένα χαζό side quest στο οποίο απλά τριγυρνάς άσκοπα μέχρι να βρεις το objective.

Γενικά θεωρώ ότι επιστρέφει η παλιά καλή Remedy που μας έδωσε το διαμάντι Alan Wake (shared universe btw) τόσο από άποψη storytelling αλλά αυτή τη φορά συνοδευόμενο με άψογο combat system, metroidvania στοιχεία και ωραίο non-linear progression. Αν μπορώ να βρω κάποιο άλλο αρνητικό είναι ότι ίσως το παιχνίδι αργεί λίγο να πάρει μπροστά, μέχρι να πάρεις κάποια abilities μπορεί να σου φανεί ένα generic 3rd person shooter ειδικά αν δεν σε τραβήξει η ιστορία αμέσως.

Για τα DLC:

Αν πάρετε την Ultimate Edition στο steam (30e) έρχεται μαζί με τα 2 DLC Foundation και A.W.E πάρα πολύ καλό value imo, το πρώτο είναι κάπως πιο "open world" με αρκετή δόση metroidvania ενώ το δεύτερο είναι γραμμικό σε Alan Wake στυλ. Να πω την αλήθεια το δεύτερο με απογοήτευσε κάπως γιατί είχε μικρή διάρκεια κανένα νέο ability και τα side quests ήταν εντελώς chore τύπου fetch quests κάτι που δεν ισχύει στο Foundation εκεί πχ έχεις ένα κανονικό extra mission+area+boss το οποίο θα μπορούσε άνετα να είναι story mission ενώ στο A.W.E είναι του στυλ "στείλε 5 γράμματα" με fax κλπ. Εκτιμώ ότι μάλλον τους τελείωσαν οι ιδέες η ήθελαν γενικά να τελειώνουν γρήγορα δεν ξέρω. Πάντως είναι σίγουρα ένα 10ωρο ακόμα ανεβάζοντας το playtime μου σε περίπου 50h με πολύ χαλαρό progression βλέποντας το lore ψάχνοντας κλπ. Γενικά είναι τόσο ωραίο το gameplay που τα DLC ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενα.

Για εμένα είναι διαμαντάκι αλλά έχει κάποια προβληματάκια οπότε συνολικά μαζί με τα DLC.

8.5/10

[Chief]

A Short Hike

Σύντομο open world με μηχανισμούς gliding. Γραφικά που θυμίζουν DS με την καλύτερη έννοια, εκπληκτικό σάουντρακ, pacing για σεμινάριο. Μια εξαιρετική, σύντομη εμπειρία. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Gleamlight

Όσο έγινε γνωστό, έγινε επειδή οπτικά θυμίζει πολύ το Hollow Knight. Το πήρα hour 1 από περιέργεια και αποδείχτηκε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια που έχω παίξει. Σπασμένο σύστημα μάχης, ανύπαρκτη ιστορία, ένα μισοφτιαγμένο παιχνίδι για κλάματα.

[Chief]

The Touryst

Ήθελα καιρό να παίξω το The Touryst αλλά το φύλαγα για καλοκαίρι. Είσαι ένας τουρίστας που κάνει τον γύρο κάποιων νησιών βοηθώντας ανθρώπους, κάνοντας σπορ και ανακαλύπτοντας αρχαία μυστικά. Ένας συνδυασμός από πολύχρωμα blocky γραφικά, σύντομα dungeons με βασικό πλατφόρμιγκ και γρίφους, και πλήθος minigames. Κάπου στη μέση άρχισε να με ενοχλεί το ρηχό gameplay και το πλατφόρμιγκ που συχνά εκνευρίζει. Τελικά με κέρδισε η πρότασή του και περιμένω το σίκουελ που σχεδόν ανακοινώνεται τερματίζοντας.

[Xeno]

Nooto δε μπορω να πω ακομα για το Luigi's Mansion 3 αλλα πανω σε καποια ακυρη φαση ξεσκονισα το 3DS και εκανα install το Luigi's Mansion (Gamecube port), ενω προηγουμενως ειχα παιξει και το 2. Πανε χρονια απο οταν επαιξα το 2, αλλα θυμαμαι να ειναι τουλαχιστον συμπαθητικο.
Το 1 ευτυχως ηταν μικρο παιχνιδι (νομιζω στις 5+ ωρες ημουν στην τελικη ευθεια, αλλα το εκανα 100% και πρεπει να κρατησε 8 ωρες), αλλα ακομα κι ετσι θα ελεγα πως κουραζει πολυ.

Τρομαζω στη σκεψη πως αυτο ηταν ενα απο τα πρωτα παιχνιδια του Gamecube στο οποιο η Nintendo μαλλον εναποθεσε καποιες ελπιδες.
Οπως και να το δουμε το παιχνιδι ειναι απελπιστικα basic. Συντομο, επαναλαμβανομενο, χωρις ποικιλια σε εχθρους, γριφους και χωρις να εισαγει σταδιακα καποια gameplay elements για να κρατησει τον παικτη σε ενδιαφερον. Με τα σημερινα δεδομενα κατι τετοιο θα ηταν πιστευω το πολυ indie game. Με τα δεδομενα του τοτε ηταν απλα ενα κατω του μετριου παιχνιδι το οποιο πατουσε σε ενα γερο ονομα με την ελπιδα καποιας εμπορικης επιτυχιας.

Ελπιζω το 3 οταν το δω με το καλο να μου φανει πιο φρεσκο και με αρκετα μεγαλυτερη ποικιλια τοσο στο gameplay, οσο και στο κομματι των puzzles.

Επισης τελειωσα προ ημερων το Shadow of the Colossus (PS4 remaster)

Τα συναισθηματα μου πηγαν απο τη φαση του "το θυμομουν πιο καλο ρε γαμωτο" (οταν ειχα βγαλει 5-6 κολοσσους) στο "πω ρε αυτο το παιχνιδι παραμενει επος" (καπου προς το 2ο μισο του παιχνιδιου). Ο χειρισμος ειναι λιγο δυστροπος και δειχνει την ηλικια του τιτλου, οπτικα το βρηκα πολυ ωραιο παροτι η αισθητικη ειναι διαφορετικη και η μουσικη παραμενει ενα απο τα παρα πολυ δυνατα σημεια του παιχνιδιου. Καποιες μαχες σου δινουν μια φανταστικη εμπειρια και οπως εν τελει διαπιστωσα αυτη η αισθηση δεν εχει χαθει ακομα και 15 χρονια μετα. Επισης ειναι απιστευτο το ποσο δυνατο story σου δινει το παιχνιδι μεσα μονο απο ενα opening και ενα ending scene.
Αναρωτιεμαι αν θα πρεπε να ξαναπαιξω και το Last Guardian μηπως μου "κατσει" καλυτερα σε ενα δευτερο playthrough, αλλα ακομα δε μπορω να πω αν θα μου βγει σε καλο ενα τετοιο εγχειρημα.

[Chief]

Not Tonight: Take Back Control Edition

Στα χνάρια του Papers, Please, είσαι πορτιέρης νυχτερινών μαγαζιών σε μια μεταμπρέξιτ δυστοπική Βρετανία όπου και ξετυλίγεται μια ιστορία αντίστασης.

Καλή γραφή, μαύρο χιούμορ και αστείοι χαρακτήρες, από φύσης επαναλαμβανόμενο gameplay που όμως εμπλουτίζεται συνεχώς με νέα στοιχεία, όμορφα γραφικά και μελωδίες. Υποθέτω πως πρόκειται για αρχικώς point-and-click τίτλο, αλλά οι χειρισμοί στο Switch είναι απροβλημάτιστοι. Προτείνεται.

[Chief]

Blasphemous

Με κούρασε λιγάκι. Αρκετά bugs και προβληματικό πλατφόρμιγκ. Έμφαση στην αισθητική και λιγότερο στους μηχανισμούς. Η μάχη είναι καλή, με ρυθμό και βάρος, αλλά ίσως θα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα. Είχα πρόθεση να πάω για το 100% αλλά τα fetch quests είναι πολλά, το backtracking επώδυνο και το lore βαρύγδουπο αλλά εν τέλει αδιάφορο.

[Chief]

Unravel Two

2.5D πλατφόρμερ. Δύο ανθρωπάκια απο κλωστή που συνεργάζονται για να περάσουν διάφορα εμπόδια. Πολύ καλό σαν co-op, ειδικά για ζευγάρια. Ο δεύτερος παίχτης μπορεί να είναι άσχετος με gaming και όμως να συμμετέχει και να διασκεδάζει με τη βοήθεια του πρώτου. Ωραία γραφικά και μουσικές, άνετος intuitive χειρισμός, κάποια επανάληψη στους γρίφους.

[Deus]

Ωραίο ποστ Chris.

To Fire Emblem Awakening, παρόλο που θεωρείται από πολλούς κορυφαίο και ότι πηγαίνει την σειρά πολλά βήματα μπροστά, εμένα με απογοήτευσε για τους λόγους που ανέφερες. Με εκνεύρισε πάρα πολύ το ότι όταν εμφανίζονται οι εχθρικές ενισχύσεις μπορούν να κινηθούν απευθείας, έτσι κατέληγες να χάνεις χαρακτήρες εκτός αν είχες ξαναπαίξει τον χάρτη. Επίσης, όλοι οι καινούριοι μηχανισμοί που εισήχθησαν είναι πολύ ωραίοι μεν αλλά σπάνε το παιχνίδι δε, γίνεσαι πανεύκολα πάρα πολύ δυνατός και έτσι καταλήγεις να ισοπεδώνεις τα πάντα χωρίς καθόλου στρατηγική. Φυσικά Fire Emblem χωρίς πρόκληση και στρατηγική είναι βαρετό όσο δεν πάει, απλά δεν έχει νόημα να το παίξεις. Μια λύση είναι το lunatic αλλά παραείναι δύσκολο για να το ευχαριστηθεί κανείς. Όπως πρότεινε και ο Νοοτο, το Three Houses είναι πολύ καλύτερη επιλογή, είναι πολύ ανώτερο game.