I just finished

[Xeno]

Chief Το Hollow Knight ειναι κορυφαιο, ιδιως απο αποψης μηχανισμων, και tight/responsive gameplay. Ισχυει πως το Ori 2 πηρε ξεκαθαρα ιδεες απο το ΗΚ και το καλυτερο ειναι πως ειδα καπου δηλωσεις του game director που το αρνηθηκε αυτο λιγο πολυ. Οπως το εθεσες με την αναλυση σου παντως, δε μπορω να διαφωνησω σε κατι.

Το Mark of the Ninja το βρηκα ενα πολυ καλο stealth game. Εχει πολυ ωραιο gameplay και ειναι φοβερο το να βλεπεις stealth στοιχεια να λειτουργουν τοσο καλα σε εναν 2d τιτλο. Επισης σου δινει τη δυνατοτητα να παιξεις με πολλους διαφορετικους τροπους οπως και σε αλλα stealth games βεβαια, οποτε ξεφευγει αρκετα απο το μεσο 2d action game που εχουμε συνηθισει.

To Katana Zero το ειχα σταμπαρει λογω αισθητικης (μου θυμιζε το Hotline Miami), αλλα και λογω gameplay μιας και ποτε δεν εχω θεμα να παιξω ενα συμπαθητικο 2d action game. Εν τελει ειναι απλα συμπαθητικο, σου εχει καποια ωραια gameplay twists με slow-mo bullet dodging / deflection etc που το κανουν αρκετα εντυπωσιακο, αλλα δεν ειναι και το indie game που θα μνημονευεται στο μελλον σαν κατι το ιδιαιτερο.

Το καλο με αυτην την κατηγορια παιχνιδιων ειναι πως μπορεις να σαι αρκετα επιεικης οταν δινεις <10ε για ενα παιχνιδι, οποτε και τα 2 αξιζαν τα λεφτα τους θα ελεγα, αλλα το θεμα ειναι αν εχεις ηδη καλυτερες επιλογες στην ακρη. Επισης ελπιζω να μη μετανιωσεις που δεν πηρες το Monster Boy .

[Chief]

Xeno ξέχασα να σε ρωτήσω, αν δεν σου κάνει κόπο θα με ενδιέφερε ένα σύντομο σχόλιο πάνω στα Katana Zero και Mark of the Ninja

[straier]

Τέλος το Last Guardian. Καιρό είχα να συγκινηθώ τόσο σε παιχνίδι.
Το παιχνίδι ουσιαστικά είναι ένα μίγμα του SotC με το ICO όπου χρησιμοποιείς το πλάσμα για να λύσεις γρίφους και να κάνεις platforming. Είναι από το ελάχιστα πρόσφατα παιχνίδια που νιώθεις πως κάνεις platforming (με την έννοια των παλιών Tomb Raider, όχι του Mario) ενώ η αρχιτεκτονική, το level design (παρόλο που το παιχνίδι είναι ουσιαστικά εντελώς γραμμικό και χωρισμένο σε αυτοτελή sections) αλλά και η αίσθηση του μεγέθους και του ύψους είναι απίστευτη. Πολλές φορές ανατρίχιαζα όταν το παιδάκι παραπατούσε, δεν το προτείνω για υψοφοβικούς. Επίσης, παρόλο που δε θα έλεγα πως είναι δύσκολο παιχνίδι, δεν είναι και πανεύκολο αφού αρκετές φορές κόλλησα προσπαθώντας να καταλάβω που πρέπει να πάω (ή να πάει ο Trico).
Φυσικά όλα αυτά δένονται με τη σχέση που αναπτύσσει το αγόρι με το πλάσμα. Είναι εκνευριστικό σίγουρα όταν προσπαθείς να πείσεις τον (την;) Trico να κάνει κάτι και αυτός πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση ή απλά ξύνεται αλλά από την άλλη το κάνει να μοιάζει με κανονικό ζώο και σε κάνει να νοιάζεσαι γι'αυτό και να το χαΪδεύεις σε άσχετες στιγμές επειδή έτσι... Ο τρόπος που δίνεται η ιστορία και αναπτύσσεται η σχέση πρακτικά μέσω του gameplay είναι εξαιρετικός.

Στα αρνητικά θα έβαζα πως δε μπορείς να παίξεις συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού και μπορείς να το παίξεις μόνο από την αρχή ως το τέλος, μειώνοντας αρκετά το replay value του ενώ και αρκετά trophies είναι αρκετά δύσκολα (δε νομίζω να ασχοληθώ, τουλάχιστον άμεσα).

Αν κατέτασσα τα παιχνίδια της Τριλογίας θα το έβαζα δεύτερο μετά το SotC αλλά σε θέμα σχέσης μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι με διαφορά το πρώτο.

[Chief]

Ηθελα να γραψω πως δε μπορω να πιστεψω να λεει καποιος πως ειναι κατω του μετριου, αλλα εφαγα μια λεξη σε αυτο που εκανες quote.
Σιγουρα οι εμπειριες ειναι υποκειμενικες και αν ειχες φρεσκο το ΗΚ μπορει να σε επηρεασε και αυτο.
Το trial and error δεν το ανεφερα οχι επειδη το ξεχασα ή το προσπερασα, αλλα επειδη ειλικρινα δεν το ενιωσα.
Ακομα και οι μαχες που αρκετοι λενε πως ειναι κακες, αυτο ειναι κατι που δε σκεφτηκα καθολου οσο επαιζα γιατι απλα διασκεδαζα την εξερευνηση και την ευελιξια / mobility του χαρακτηρα.
Καταλαβαινω πως το παιχνιδι εχει ελλειψεις ιδιως σε αυτο το κομματι. Περι trial and error τι εννοεις, ηταν κατι που ειδες σε τετοιο βαθμο καθολη τη διαρκεια του τιτλου;

Να πω για αρχή πως σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ το Ori κάτω του μετριου παιχνίδι. Δεν το θεωρώ καν μέτριο παιχνίδι, υπό την έννοια πως δεν είναι ένα αδιάφορο παιχνίδι του συρμού. Περισσότερο love-hate relationship έχω με αυτό παρά κάτι άλλο. Αυτά τα πράγματα που προσπαθεί να τα κάνει καλά, τα κάνει άψογα. Το art direction του είναι πρωτοποριακό. Σαν πλατφόρμερ έχει κάποιες πολύ καλές ιδέες και ακολούθως πολύ καλές στιγμές, και το endgame του φαίνεται απολαυστικό.

Προσωπικά όμως με αγανάχτησε και με εκνεύρισε περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι, κι από το HK κι από το Celeste, που είναι δυο δύσκολα παιχνίδια με trial and error χαρακτήρα (οκ με διαφορετικό τρόπο το καθένα). Το gameplay του Ori βρήκα όντως πως βασίζεται στο t&e διότι πατάει στη δυνατότητα του save κατα βούληση για να σε πυρπολίσει με bullet hell καταστάσεις, παγίδες που δεν μπορείς να προβλέψεις, εχθρούς που δεν ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις. Πραγμα που δεν θα ήταν κακό αν δεν ήταν στημένο το παιχνίδι σαν να θέλει να δώσει μια seamless κινηματογραφικη εμπειρία. Έχει half baked στοιχεία που πρωταγωνιστούν: η μάχη είναι όχι απλά αδιάφορη αλλά και εκνευριστική, οι εχθροί στην πλειονότητά τους είναι όλοι ίδιοι, ζωντανοί αγκαθωτοί θάμνοι που πετούν σφαίρες και τους πετάς και εσύ σφαίρες. Σαν να μπήκαν τον τελευταίο μήνα ανάπτυξης από αναγκαιότητα. Μετά το bash το πράγμα γίνεται καλύτερο και η κίνηση στον χώρο πλεονέκτημα του παιχνιδιού. Τέλος, είναι φλύαρο. Ο παίχτης βομβαρδίζεται με δεκάδες ανούσια upgrades, χωρίς βάρος και λειτουργία, και οι mv ποιότητες του τίτλου δέχονται σοβαρό πλήγμα. Αν το Ori έχει αρετές σαν πλατφόρμερ, μονάχα εκ της προσκολλήσεως μπορώ να το θεωρήσω καλό mv. Μπορείς να διαβάσεις στα Features κι ένα σατιρικό review που έκανα σχετικά με αυτά τα θέματα. Ένα μέτριο παιχνίδι σίγουρα δεν σε κάνει να ασχοληθείς τόσο μαζί του.

Μου άφησε την εντύπωση πως δεν ήξερε τι παιχνίδι ήθελε να είναι. Αυτό το πράγμα επιβεβαιώνεται, νομίζω, κι από τις δομικές αλλαγές που έφερε το σίκουελ, που επηρεάστηκε από ένα ανώτερο παιχνίδι (HK) και ενσωμάτωσε αντίστοιχα αυτές αλλαγές. Πάντως καλοδεχούμενο να βγει στο Switch.

[Xeno]

Ηθελα να γραψω πως δε μπορω να πιστεψω να λεει καποιος πως ειναι κατω του μετριου, αλλα εφαγα μια λεξη σε αυτο που εκανες quote.
Σιγουρα οι εμπειριες ειναι υποκειμενικες και αν ειχες φρεσκο το ΗΚ μπορει να σε επηρεασε και αυτο.
Το trial and error δεν το ανεφερα οχι επειδη το ξεχασα ή το προσπερασα, αλλα επειδη ειλικρινα δεν το ενιωσα.
Ακομα και οι μαχες που αρκετοι λενε πως ειναι κακες, αυτο ειναι κατι που δε σκεφτηκα καθολου οσο επαιζα γιατι απλα διασκεδαζα την εξερευνηση και την ευελιξια / mobility του χαρακτηρα.
Καταλαβαινω πως το παιχνιδι εχει ελλειψεις ιδιως σε αυτο το κομματι. Περι trial and error τι εννοεις, ηταν κατι που ειδες σε τετοιο βαθμο καθολη τη διαρκεια του τιτλου;

Deus

Panzer Dragoon Orta

Δεν ειμαι παλιος φαν της σειρας αλλα την ειχα στα υποψιν χρονια τωρα. Θυμαμαι να αγοραζω το παιχνιδι λογω BC με το 360 εκεινα τα χρονια αλλα η pal version ειχε θεμα που δεν εφτιαξαν ποτε, εκανε παντα crash μετα την 3η πιστα. Νομιζω πως ουτε τωρα το φτιαξαν αυτο, γιατι το παιχνιδι ειναι διαθεσιμο μονο στο αμερικανικο gamepass. Το gameplay ειναι παρα πολυ καλο και (προφανως) απειρως βελτιωμενο απο τα παιχνιδια του Saturn. Αισθητικα/μουσικα ομως υστερει θα ελεγα. Διαρκεια περιπου 2-3 ωρες για ενα playthrough (10 πιστες). Δυσκολια σχετικα old school (a.k.a. normal feels like hard). Ωραια εμπειρια οπως και να χει και το μεγαλυτερο σοκ ηταν πως καποιες πιστες προς το τελος μου θυμισαν αρκετα το Rez. To bonus inclusion του πρωτου panzer dragoon ηταν μια ευχαριστη εκπληξη μιας και για καποιο λογο μου ειχε ξεφυγει αυτη η πληροφορια.

Messenger

Πολυ καλη εμπειρια αν και στο τελος ειχε λιγο αχρειαστο backtracking (αρχικα παιζει τελειως linear το παιχνιδι και μετα γινεται λιγο πιο backtracking heavy πραγμα που το ριχνει ενα κλικ θα ελεγα). Πολυ ωραιος χειρισμος, πολυ καλο sountrack και αρκετα καμμενο χιουμορ με πολυ 4th wall breaking.
Σωστο tribute σε παιχνιδια του ειδους χωρις να ειναι ακριβως δυσκολο βεβαια, αλλα ουτε και περιπατος. Δυσκολια και λογικη shovel knight θα λεγα στο πολυ περιπου.

Δεν ειναι το απολυτο must play, αλλα ειναι μια πολυ καλη δουλεια που στη χειροτερη αξιζει ενα 8/10/ Ωραιο platforming, ωραιες πιστες, καλο pacing. Θα μπορουσε να ειχε παραπανω boss fights.

Monster Boy

Εγραψα ηδη καποια λογια για αυτο, προσωπικα το βρηκα παρα πολυ καλο και θα το προτεινα χωρις πολλα πολλα σε οποιον θελει κατι σε λιγο εναλλακτικο metroidvania. Μου αρεσαν τα πιο early 90s vibes που βγαζε στο action κομματι του, γιατι πιστευω πως οντως εχει διαφορετικη φιλοσοφια εκει απο τα περισσοτερα παιχνιδια του ειδους που ειδαμε προσφατα. Γενικα το παιχνιδι τηρει σωστες ισορροπιες μεταξυ του νεου και του παλιου, δηλαδη το dna του γενικοτερου monster/wonder boy franchise. Μου αρεσε ιδιαιτερα και η αισθητικη με τα εντονα/ζωντανα χρωματα και γενικα το ειδα σαν μια καλη ανανεωση για να ξεφυγουμε λιγο απο τη μαυριλα του ειδους μετα απο ολα τα παρεμφερη παιχνιδια που επαιξα προσφατα (bloodstained, hk, ori 1/2 etc).

[Chief]

@ Raf / Deus

Το Ori προσωπικα το βρηκα εξαιρετικο και καταλαβαινω πως δεν ειναι απαραιτητα τελειο για ολους, αλλα δε μπορω να λεει καποιος πως ειναι κατι χειροτερο απο μετριο.

Το παιχνίδι έχει όντως προβλήματα που στον σχολιασμό σου δεν αναφέρεις, όπως το trial and error που χαρακτηρίζει όλο το παιχνίδι, και το σύστημα μάχης, γιατί μπορεί όπως λες να δίνει βάση στην εξερεύνηση, αλλά έχει μάχες και αυτές οι μάχες είναι κακές. Μπορεί να είναι περίπτωση παιχνιδιού που το '15 να φαινόταν μαγικό και εμένα που το έπαιξα πριν λίγους μήνες, μετά το HK, όχι και τόσο. Η τελευταία μου κουβέντα πάντως ήταν πως, βλέποντας πόσος κόσμος το αγάπησε, δεν μπορώ να αποθαρρύνω κανέναν απ' το να το παίξει.

[Roronoa]

Τελειωσα 2 JRPG's τον προηγουμενο μηνα

Riviera The Promised Land (PSP)

Αρκετα απλο jrpg, αλλωστε ηταν gba game port απο wonderswan original και η psp εκδοση ειναι παλι enhanced. Δεν μπορω να πω πως ηταν κατι το ιδιαιτερο αλλα ηταν ευχαριστο. Δεν εχει καν ελευθερη εξερευνηση, πηγαινες απο δωματιο σε δωματιο και αναλογα μπορουσες να κανεις "inspect" σε καποια σημεια ή ειχες μαχες. Οι μαχες ηταν turn based αλλα ηθελαν τακτικη καθως επαιζες με ενα charge bar για δυνατοτερες επιθεσεις και ειχες loadout μονο 4 items/weapons για 3 party members.
Τα περιβαλλοντα ηταν πολυ επαναλαμβανομενα με πολλα repeats στα backgrounds ανα οθονη και με μετριο art, αλλα οι χαρακτηρες ηταν καλοσχεδιασμενοι με την anime αισθητικη.

Το σεναριο ηταν μαλλον υπερβολικα βασικο και σχετικα αδιαφορο, αλλα ειχαν ενδιαφερον οι αλληλεπιδρασεις των χαρακτηρων με τον πρωταγωνιστη αφου εχει και ενα μικρο κομματι "dating sim" μεσα. Δηλαδη το παιχνιδι ανα σχετικα τακτα χρονικα διαστηματα σου δινει καποιες επιλογες διαλογου και το τι θα επιλεξεις παιζει ρολο για το ποσο κοντα σε εσενα ειναι τα κοριτσια του party. Ναι ειναι ολα θυληκου γενους και εσυ εισαι ο μονο αρσενικος. Μαλιστα αναλογα με τις επιλογες σου υπαρχει και διαφορετικο ending.

Τελος κατι που δεν ειχα ξαναδει, το παιχνιδι ειχε scoring system. Αναλογα τις μαχες, τι αντικειμενα εχεις και τι ανακαλυψεις κανεις στους χαρτες και ποσο καλο βαθμο παιρνεις στις μαχες κερδιζεις ποντους. Αδιαφορο παρα μονο αν κανεις replay το παιχνιδι.

6/10

Fate/Extra PSP

Ειμαι φαν της σειρας fate, βασικα των anime. Δεν ειχα παιξει καποιο παιχνιδι μεχρι τωρα οποτε του εδωσα μια ευκαιρια.

Κατα βαθος ειναι visual novel θα ελεγα αφου πεφτει πολυ βαρος στην ιστορια, το καλο ειναι πως η ιστορια ηταν σχετικα καλη με σχετικα καλογραμμενους διαλογους. Ειναι σε ενα alternative universe με μερικους χαρακτηρες απο το original visual novel αλλα μεχρι εκει. Βασικα εισαι σε ενα σχολειο (εικονικης πραγματικοτητας φτιαγμενο απο το holy grail) με τον servant σου και καθε βδομαδα πολεμας εναν αντιπαλο μεχρι να μεινει ενας, βασικα σαν τουρνουα. Δυστηχως λογω του οτι το περιβαλλον ειναι μονο ενα σχολειο με πολυ περιορισμενους χωρους και ενα dungeon με πολυ μικρες αλλαγες και πολυ λιγους οροφους, το παιχνιδι καταληγει να ειναι αρκετα μονοτονο.

Και ειναι μονοτονο γιατι το gameplay ειναι υπερβολικα μονοτονο. Εχεις μονο τον πρωταγωνιστη που απλα κανει spells και εναν χαρακτηρα (επιλεγεις απο 3) που κανει 1v1 turn based μαχες με ενα συστημα πετρα-μολυβι-χαρτι απεναντι σε μια πολυ μικρη ποικιλια εχθρων που βασικα εχουν και ενα recolor καθε "βδομαδα". Κυριολεκτικα πετρα-μολυβι-χαρτι, καθε γυρος εχει (νομιζω 6, δεν θυμαμαι και καλα)υπο-γυρους που επιλεγεις μια απο 3 επιλογες (strike/guard/break) με την καθε μια να εχει ενα advantage και ενα disadvantage και αναλογα κανεις damage. Κερδιζεις xp, ανεβαζεις stats της επιλογης σου, εχει και ο servant μερικα spells και μια ulti (noble phantasm), βαζεις και 2 equips + μερικα potions και αυτο. Καθαρα για να λεμε οτι ειναι παιχνιδι και οχι visual novel δηλαδη. Ακομα και τα dungeons ειναι οτι πιο basic εχω δει. Ενα background γυρω απο ενα "ψηφιακο" dungeon που ειναι μεν 3D αλλα ειναι φτιαγμενο απο "κουτακια", ακομα και στο late game ειναι πολυ βαρετα με ελαχιστα μυστικα. Τα "side quests" ειναι αστεια ενω ακομα και οι πραγματικες επιλογες στην πλοκη ειναι 1 ή 2 βασικα.
Αν κατι αξιζει απο το gameplay ειναι οι εβδομαδιαιες μαχες τους αντιπαλους servants. Οχι πως ειναι κατι φοβερο, απλα θελουν λιγο τακτικη και σου δινουν μια αισθηση ικανοποιησεις οταν νικησεις.

Το μονο που το σωζει ειναι το σεναριο που μεσα απο την μονοτονια εχει ευχαριστους διαλογους. Γενικα ψιλομιζερο σαν παιχνιδι, μονο για Fans.

6/10

[Deus]

Xeno! Καλώς ήρθες! Σε σκεφτόμουν αυτόν τον καιρό.

Βλέπω ότι έπαιξες κάμποσο πράγμα. Όλα λένε ότι είναι εξαιρετικά παιχνίδια αλλά θα ήθελα μια γνώμη σύντομη, αν δεν σου κάνει κόπο, για τα Panzer Dragoon Orta, Monster Boy, Messenger.

Επίσης, αυτές τις μέρες παίζουμε Mario Kart με ΙΗΝΕ, Ραφ, Sof. Αν έχεις το Mario Kart 8 για το Switch ψήσου.

[Xeno]

@ Raf / Deus

Το Ori προσωπικα το βρηκα εξαιρετικο και καταλαβαινω πως δεν ειναι απαραιτητα τελειο για ολους, αλλα δε μπορω να λεει καποιος πως ειναι κατι χειροτερο απο μετριο.
Για μενα ειναι ενα πολυ καλο παιχνιδι του ειδους το οποιο εστιαζει κυριως σε platforming και exploration. Ουτε μαχες, ουτε bosses, ουτε rpg elements. Αυτο που κανει το κανει πολυ καλα νομιζω, αλλα το θεμα ειναι τι περιμενει και ο καθενας απο ενα τετοιο παιχνιδι. Εγω οταν το παιξα δεν ηξερα τιποτα περαν του ο,τι ειναι ωραιο αισθητικα.και με εξεπληξε πολυ ευχαριστα. Φοβερο sountrack, ομορφος κοσμος, ευχαριστο platforming. Trial and error ηταν μονο τα escape sequences για εμενα, δεν πιστευω πως το υπολοιπο παιχνιδι ειχε τετοιο θεμα. Τα escape sequences (ιδιως το 1ο στο δεντρο) ηταν πολυ καλα και τα θυμαμαι ακομα περιπου 4 χρονια μετα.

Επαιξα και τελειωσα το 2 (να ναι καλα το gamepass) και για οποιον ενδιαφερεται εχει ξεκαθαρο focus και στις μαχες με πολλες βελτιωσεις στον συγκεκριμενο τομεα. Γενικα ειναι πολυ γεματο με περιεχομενο και με sidequests κτλ κτλ. Πολυ καλο παιχνιδι αν και δυστυχως τεχνικα υποφερει στο Xbox One S εστω. Θεωρητικα ειναι καλυτερο του πρωτου στα παντα, αλλα και παλι θα ξεχωρισω το 1ο γιατι οσο να ναι κερδιζει ποντους ως η original εμπειρια στα ματια μου.

Μη εχοντας γραψει τιποτα εδω και απειρο καιρο εχω τελειωσει διαφορα παιχνιδια σε ολο αυτο το διαστημα, αλλα δεν εχει νοημα να γραφω κατεβατα. Αν θελετε καμια γνωμη για τα παρακατω πειτε το. Για μερικα θα γραψω 2 λογια σε αλλη φαση.

Xbox One (gamepass)

Bloodstained ROTN
Quantum Break
A Plague Tale
Panzer Dragoon Orta (+ PD1, lol)
Untitled Goose Game
Ori 2
Prey
Devil May Cry 5
Superhot
What Remains of Edith Finch
Blazing Chrome

Switch

Mario + Rabbids
Zelda Link's Awakening
Monster Boy and the Cursed Kingdom
Sayonara Wild Hearts
Hyper Light Drifter
Gris
Specter of Torment (Shovel Knight)
Ape Out
The Messenger
Katana Zero
Mark of the Ninja Remastered
Dead Cells
Into the Breach
Bloodstained COTM

PS4

-
(λολ)

[Sinclair]

Τέλος το Ghost of A Tale. Δεν έχω αλλάξει ιδιαίτερα άποψη. Πολύ όμορφο indie game, με ωραία production values. Ενώ αρχικά το τοποθετούσα μαζί με το A plague tale( φανταστικός τίτλος κατά την ταπεινή μου άποψη) νομίζω κάπου στην πορεία ξεφούσκωσε. Ωραίοι χαρακτήρες, πολύ καλό level design. Απότομο wrap up και αποκαλύψεις στο τέλος του τίτλου( πολύ βιαστικό κλείσιμο ρε γμτ)με ένα ending που περισσότερο παραπέμπει στο sequel.

Επιπροσθέτως αυτά τα collectactons κάπου με κούρασαν προς το τέλος. Ειδικά κάποια roses που πρέπει να μαζέψεις με γονάτισαν( μου περίσσευε ένα και μάλλον το έχασα από βλακεία μου)

All in all, παρά τα αρνητικά πέρασα καλά. Ένα ευχάριστο 15-16ωρο. 6,5-7/10 αν έπρεπε να βάλω βαθμό.( ανεβαίνει πολύ λόγω της προσοχής στο lore και των τοποθεσιών level design) Αν το πετύχετε σε καλή τιμή δοκιμάστε το. Θα πρότεινα PC έκδοση για στο PS4 Pro μου κράσαρε 3-4 φορές.

[thunderjohn]

To psaxno gia 360. Tin cultila mou mesa. Oi ekdoseis switch kai pc basizodai stin director's cut tou ps3. Einai ligo diaforetikes apo tin og.

[Deus]

Ωραίος enwsiths.

Το Deadly Premonition είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παιχνιδιού. Τα γραφικά και το animation είναι επιπέδου play2 και ο χειρισμός είναι tank controls αλλά έχει κάτι αυτό το ρημάδι, κάτι που σε ωθεί να συνεχίσεις να παίζεις. Το σενάριο και οι χαρακτήρες είναι απλά τέλεια γενικά το όλο παιχνίδι διακατέχεται από μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα μυστηρίου που απλά δεν έχουμε ξαναδεί. Απλά δεν υπάρχει κάτι ανάλογο με αυτό στο gaming, είναι από τα παιχνίδια που απλά πρέπει να το παίξει κανείς για να καταλάβει.

[enwsiths]

Deadly premonition στο switch. Imperfect but at the same time so perfect!!!

[Cpl_Shephard]

2 λογακια για το Luigi's Mansion που τερματισα επιτελους το Σαββατο.

Για αρχη δεν ειχα ποτε gamecube και 3DS οποτε δεν μπορω να κρινω με βαση τα προηγουμενα, ειχα παντα μια μικρη περιεργεια να δω πως ειναι αλλα δεν με ετρωγε τοσο πολυ ωστε να φτασω στο σημειο τοτε που επαιζα αρκετο wii να παω στο ebay και να παρω το mini disc απο 2ο χερι οπως εκανα με καποιους αλλους τιτλους του GC ...

αυτο που μου αρεσε στο layout του χειρισμου ειναι οτι υπαρχει αρκετο flexibility, μπορει καποιος αμα θελει να παιζει με 2 μοχλους και χωρις καθολου facebuttons στις μαχες ή ακομα και με ενα σκετο joy con στα χερια ... τα motion controls απο την αλλη ειναι λειτουργικα και παραμετροποιησιμα οποτε δεν πιστευω να γκρινιαξουν με την ενσωματωση τους οι περισσοτεροι που θα δοκιμασουν τον τιτλο.

προσωπικα μονο με τα shoulder buttons ζοριστηκα που επρεπε να τα πατας ταυτοχρονα για να κανεις αυτο που θελεις ...

ο τεχνικος τομεας και το art direction μου φανηκαν ικανοποιητικα, το χιουμορ καθολη την διαρκεια του story mode αφθονο και ευστοχο, ο τιτλος μπορει να βγαλει αρκετες ωρες ενασχολησης ειτε εισαι completiniost ειτε οχι ενω το coop, απο ενα σημειο και μετα κατανταει μονοδρομος για οποιον δεν θελει να ταλαιπωρειται ασκοπα.

σιγουρα θα ασχοληθω ξανα καποια στιγμη στο μελλον μηπως μαζεψω κανενα απο τα collectibles που λειπουνε, ισως και με το multiplayer αν και αυτο πιο πολυ εξαρταται απο το ιδιο το φορουμ :p

8/10 ez, αγαπαμε μαμα ninty, χαλαλι τα λεφτα για την limited κλπ

[Chief]

Σε αυτή την πίστα βρίσκομαι τώρα. Αρκετά πιο δύσκολη από τις πρώτες εφτά. Μετά τον τερματισμό κι ακόμα έχει την προσοχή μου.

Το Ori έχει κάποιες πολύ καλές στιγμές πλατφόρμιγκ στο πρώτο dungeon. Βλέποντας πόσος πολύς κόσμος το αγάπησε, δεν θ' αποθαρρύνω κάποιον απ' το να το δοκιμάσει.