Γενική συζήτηση περί Zelda

[Loggo]

Συμφωνώ, απλά από τη στιγμή που το παιχνίδι βγαίνει στο Wii καλό θα είναι να δείχνει όσο πιο όμορφο γίνεται. Νομίζω ότι αυτό προσπαθούν να κάνουν με το Skyward Sword και δε πάνε για ρεαλιστική απεικόνιση, άλλο που δε τους βγαίνει τελικά. Από το αποτέλεσμα που βλέπω τώρα όμως, θα προτιμούσα το cel shaded του Wind Waker με κάποιες τροποποιήσεις. Η μηχανή γραφικών του Wind Waker με το σχέδιο του Skyward Sword και ένα πείραγμα στις αποχρώσεις νομίζω θα έβγαζε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον οπτικά από αυτό που παίρνουμε τώρα.

Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχει, το καινούργιο Zelda δεν έπρεπε ποτέ να βγει στο Wii για μένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι μπαλώματα στα αμπάλωτα.

[Enpsty]

Καθίστε ρε παιδιά να δούμε και τίποτα απ'το παιχνίδι!

Πραγματικά δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Έκανα ένα google image search και όλες μα όλες οι εικόνες είναι απ'την ίδια περιοχή στην αρχή (και κανα δυο στο lava level).

Πραγματικά αν μου λέγανε ότι το παιχνίδι κυκλοφορεί σε μερικούς μήνες θα γέλαγα. Games που θα βγουν σε 2 χρόνια και έχουμε δει περισσότερο πράμα.
Αυτό σημαίνει 2 πράγματα. Ή το παιχνίδι είναι τόσο χάλια που η Nin φοβάται να το δείξει (χλωμό ) ή ανεβάζει το hype με τον δικό της τρόπο.

Πραγματικά ψάχνω να βρω μία εικόνα που να μην ανήκει στο μικρό field που υπήρχε στο demo και δεν μπορώ. Αν βρει κάποιος ας την ποστάρει. Είναι σαν να μην υπάρχει το υπόλοιπο game ένα πράγμα.

[paixtis]

Δεν νομίζω να ανεβάζει το hype.Είπαμε κάνει ότι είναι δυνατό για να μην υπάρχει hype! Μάλλον θα έπρεπε να πεις ότι δεν λέει τίποτα γιατί το παιχνίδι θα είναι πολύ καλό και δεν λένε για να τα δούμε όλα στο τέλος και να μείνουμε!

[Enpsty]

Δεν νομίζω να ανεβάζει το hype.Είπαμε κάνει ότι είναι δυνατό για να μην υπάρχει hype! Μάλλον θα έπρεπε να πεις ότι δεν λέει τίποτα γιατί το παιχνίδι θα είναι πολύ καλό και δεν λένε για να τα δούμε όλα στο τέλος και να μείνουμε!

That's hype Nintendo way!

[Sinclair]

Αν και συμφωνώ στα όσα λέει ο Loggo, θέλω να διαψευστώ πανηγυρικά. Πάντως θεωρώ πως το Wind Waker έχει πολύ καλό artwork και μετράει σαν cel shaded game- όπου ελέω στιλιζαρίσματος χάνεται η ουσία. Πιστεύω όμως πως εκεί που παλιότερα υπήρχε μια κάποια- έστω μικρή- διαφοροποίηση από τίτλο σε τίτλο στο Wind Waker το art direction ήταν μια ριζική αλλαγή. Όσο κι αν απομακρύνθηκε και φάνηκε η απότομη αλλαγή στο Wind Waker, άλλο τόσο κορέστηκε με χρήση του ίδιου art στα Minish Cap, Four Swords, Phantom Hourglass, Spirit Tracks. Δλδ οκ κρατηθείτε και λίγο εκεί στο Kyoto... Εμένα ένα Zelda ανά platform μου φτάνει και περισσεύει- ίσως όχι σε όλους τους fans, αλλά τι να γίνει. Miyamoto πάρε τα ηνία και φέρσου στα Zelda όπως στο Mario, με σεβασμό.

Επίσης η αναφορά του Loggo θεωρώ πως στέκει, όσον αφορά τα γραφικά. Ο τεχνικός τομέας σε τίτλο του είδους οφείλει να είναι top, imo πάντα. Ή αν δεν είναι top, να βρεις έναν άλλο τρόπο να τον αποδώσεις. Kαι πάλι όμως, τα Zeldas απαιτούν openworld, overworld άρα η απεικόνιση οφείλει να είναι όσο το δυνατόν πιο λεπτομερής. Τόσο στο OoT όσο και στο WW- εδώ ίσως δε ρίσκαραν με τη χρήση της θάλασσας και λίγων αλλά ζωντανών νησιών- τα overworlds ήταν πάρα πολύ καλά- αν και λογικά θα μου αναφέρετε και το MM που πήγε την αλληλεπίδραση με npcs σε άλλο επίπεδο, αν και δεν έχω εμπειρία από πρώτο χέρι.

Και κατόπιν είχες το Twilight με τα πολύ καλά dungeons- προσωπικά μου άρεσαν περισσότερο από του WW- και έναν νεκρό, άδειο overworld. Και τώρα, σε ένα από το launch του γερασμένο τεχνολογικά Wii, περιμένουμε πραγματικά να δούμε κάτι το ξεχωριστό? Άλλωστε ενα Zelda με τεχνικό τομέα ανάλογο του ανταγωνισμού θα ήταν ΚΑΙ jaw dropping- και imo πρέπει ένας τίτλος της σειράς να είναι και αυτό. Δλδ ο ανταγωνισμός, ή έστω, games του ευρύτερου είδους πες τε το sandbox, action adventure ή w/e έχουν πάει πολύ μπροστά. Ακόμη και το Darksiders που σε καμμία περίπτωση σαν dungeons δεν ήταν καλύτερο του Twilight Princess, άνετα έδινε το κάτι διαφορετικό ή παραπάνω σε τεχνικό τομέα, αφήγηση κτλ. Χώρια που υπήρχε ένα dungeon με χρήση portals το οποίο θεωρώ πως άνετα αν ήταν σε Zelda, ήδη θα ήταν σημείο αναφοράς.

Kαι η πλάκα είναι πως παρόλη την κριτική που ασκώ, θέλω πραγματικά ο τίτλος να με αποστομωσει. Και ξέρω πως θα είναι day one αγορά για μένα.

[Kostakis420]

Εγω λέω να μην παει στο καφε και χεστηκαμε για το Skyward Sword.
Βγάλτε για το Cafe ένα twilight-like game. Σκοτεινό κ έτσι. Η μάλλον το game που ήθελαν να είναι το twilight και δεν ήταν!

Το SS μπροστά στο WW δεν είναι τίποτα απο τις εικόνες τουλάχιστον. Το WW ήταν μαγεία!
Αλλά αρκετά με τα cell shaded!

Λαλακία της Νιντέντο, τι σημαίνει μέτριο trailer για χαμηλά expectations; Βάλτε ΤΕΛΕΙΟ trailer και ας λέτε ότι το game είναι ΤΕΛΕΙΟ. Τι πειράζει; Μετά απο τόσα λάθη η N συνεχίζει να κάνει.

Εμένα μου αρεσε το overworld του TP. Του ocarina ήταν μικρό και του WW χαοτικό.
Τα PH ST δεν τα παιρνω υποψην μου καθως ειναι τα 2 χειρότερα παιχνίδια που έχω παίξει.

[Evans]

Τώρα θα γίνω λίγο δικηγόρος του διαβόλου, αλλά σε άλλες περιπτώσεις λέγατε ότι τα γραφικά δεν είναι το παν κτλ . Γραφικά επιπέδου Xbox με αισθητική TTP να μου έδιναν δε θα είχα παράπονο, με το Wii πρέπει να κάνεις παραχωρήσεις και προσωπικά πιστεύω ότι το επίπεδο του τεχνικού τομέα είναι ο τελευταίος παράγοντας που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει σε μία σειρά που τα επίπεδα κορεσμού έχουν βαρέσει κόκκινο εδώ και 8 χρόνια τουλάχιστον. Νέο design χρειάζεται η σειρά, τόσο στο gameplay, όσο και στο art direction.

Όπως και να έχει, καλύτερα το SS να βγει μόνο για το Wii, γιατί αλλιώς θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό με το TTP: αργοπορία και καλά για βελτιστοποίηση του τίτλου, ενώ στην πραγματικότητα απλά γινόταν port σε ένα νέο μηχάνημα. Το SS θα έχει motion controls, οπότε καλό είναι να περιοριστεί εκεί το παιχνίδι. Το project cafe θα έχει επίσης δυνατότητα για motion controls, η γενικότερη λογική του μηχανήματος όμως είναι διαφορετική, οπότε ας αναπτυχθεί ένα νέο TLoZ για εκεί, που να αρμόζει στα high standards που υποτίθεται ότι θα καλύπτει το μηχάνημα.

Εγώ αλλαγή setting θα ήθελα, κάτι που θα ταίριαζε απόλυτα στη σειρά και στη διαχρονικότητα της ιστορίας.

[Sinclair]

Καμμία σχέση. Λέω ξεκάθαρα πως ΚΑΙ ο τεχνικός τομέας, σε έναν τίτλο του είδους παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Ειδικά σε ένα game όπως το Zelda, παίζει για μένα εξίσου σημαντικό ρόλο με το gameplay. Δεν μιλάω για τίτλο που είναι όμορφος αλλά στερείται ουσίας. Κάθε άλλο... Όταν όμως έχει δώσει ήδη δυο τίτλους προηγούμενης γενιάς- WW και TP- ε, δεν νομίζω, δίχως κάποια τεχνολογική υπεροχή και μόνο με το motion+ να κάνεις το κάτι παραπάνω. Το Zelda στο SNES ή στο N64 ευνοήθηκαν πάρα πάρα πολύ και σε gameplay mechanics από την άλλαγή του hardware, πολύ περισσότερο από ότι τα επόμενα entries.

Για το setting, imo, όσο κι αν θα έκανε καλό, είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να τους απασχολεί στην παρούσα φάση. Το βασικό που χρειάζεται είναι να γίνει ένας επαναπροσδιορισμός των στόχων που θέτει και θέλει να πετυχαίνει η σειρά με το κάθε νέο game- και γιατί όχι να ρίξουν μια ματιά και τι γίνεται στη Δύση και πώς λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Γιατί όταν από τον επαναπροσδιορισμό του genre και την αρτιότητα των μηχανισμών- χωρίς αυτό να σημαίνει πως απαιτώ από κάθε τίτλο να έχει το ειδικό βάρος του ΟοΤ ή του Link to the Past- περνάς σε μια απλή επανάληψη/ ανακύκλωση μηχανισμών εδώ και περίπου μια δεκαετία κάτι δεν πάει καλά.

Εν κατακλείδι πόσες φορές θα χαζογελάμε με το boomerang, το grapple hook etc etc? Ήδη στο Twilight Princess, σε πολλά σημεία μάλλον σκεφτόμασταν " hey, ξέρω τι πρέπει να κάνω, πώς πρέπει να συμπεριφερθώ" Σίγουρα κι εγώ θα ήθελα αλλαγή στο storytelling, voice overs, ένα διαφορετικό art direction- τα έργα που παρέθεσε ο Loggo όπως η Κραυγή του Μουνκ, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση.

Και η πλάκα είναι πως δεν είναι μόδα να bashάρουμε τα Zeldas. Κάθε άλλο... Απλώς ενδιαφερόμαστε η συγκεκριμένη σειρά να κάνει πλέον ουσιαστικά βήματα μπροστά. Ίσως από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αποδεχτούμε πως όλα τα ωραία κάποτε έχουν ένα τέλος και να αρχίζουμε να κοιτάμε για τον διαδοχο. Είναι αυτό ακριβώς που λέγαμε και για τα FF. Ο κάθε διάδοχος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν η δευτέρα παρουσία του είδους... Όμως λόγω ειδικού βάρους, εν τέλει ενσυνείδητα ή υποσεινήδητα αυτό συμβαίνει, όσο άδικο κι αν είναι κάτι τέτοιο. Και προφανώς, δεν είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνο στα games σαν medium.

[Evans]

Ο τεχνικός τομέας είναι βασικότατο κομμάτι οποιουδήποτε τίτλο. Όσο έχει να κερδίσει ένα TLoZ από ένα super high end high-def μηχάνημα, άλλο τόσο έχει να κερδίσει ένα Mario, ένα Rez, ένα Pac-Man βρε αδελφέ. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς θα υλοποιηθεί μία δεδομένη ιδέα και - φυσικά - με το να υπάρξει αυτή η ιδέα.

Τώρα σε έναν τίτλο όπου η εξερεύνηση και το περιβάλλον κατέχουν πρωταρχικό ρόλο, ένας ανεπτυγμένος τεχνικός τομέας προφανώς και θα μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω, με την προϋπόθεση αυτός ο τομέας να υποστηριχθεί από μία αισθητική (σωστότερα να υποστηρίξει αλλά whatever). Το TTP, όπως και όλα τα παιχνίδια του Wii, έχουν το μαύρο τους το χάλι επειδή δεν έχουν κατα κύριο λόγο ούτε καλή αισθητική, ούτε καλά γραφικά. Κανένας δε θα χαλαστεί ακόμα και τώρα με τα γραφικά του Panzer Dragoon Orta. Όλοι θα ήθελαν κάτι παραπάνω, όταν όμως η συνολική εικόνα (gameplay included) είναι άριστη, τότε ναι, η μειωμένη ανάλυση θα είναι το λιγότερο.

Το Wii είναι προσανατολισμένο στα motion controls, ενώ το Project Cafe όχι. Τα motion controls είναι ένα concept που δεν έχει εξερευνηθεί κυριολεκτικά καθόλου. Οι πιο επιτυχημένες συνταγές ήταν gimmicks και mini games, μακάρι το νέο TLoZ να δώσει νέο αέρα σε αυτό το είδος χειρισμού, γιατί ιδέες και δυνατότητες σίγουρα υπάρχουν.

Καλώς ή κακώς έχουμε πολύ συγκεκριμένες και ξεκάθαρες εικόνες για το πώς θα θέλαμε να είναι το νέο TLoZ και απορρίπτουμε οτιδήποτε είναι εκτός αυτών. Ούτε εμένα μου αρέσει το SS, το πιθανότερο είναι να μην το πάρω καν day one (γιατί όπως και να το κάνουμε μόνο έτσι μπορείς να δείξεις σε έναν developer τέτοιου μεγέθους ότι δε σου αρέσει αυτό που σου προσφέρει), ο enpsty όμως δεν έχει και τελείως άδικο λέγοντας ότι πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα (λίγο, όχι πολύ) για να δούμε ίσως κάτι πιο ολοκληρωμένο.

Για μένα τα TLoZ χρειάζονται αλλαγή setting, ωριμότερη αισθητική, νέους μηχανισμούς και νέα δομή. Storytelling και role έχουν πολύ καλό, δεδομένου ότι με WW και TTP έγιναν κάποια βήματα μπροστά σε αυτούς τους τομείς.

[Sinclair]

Την πρώτη σου πρόταση για το τί είναι τεχνικός τομέας και πώς ευνοούνται από αυτόν όλα τα games τη συμμερίζομαι, άλλωστε ισχύει από day one στο gaming. Ωστόσο αυτό που είπα και σωστά αναφέρεις κι εσύ είναι πως το Zelda σαν game, λόγω αυτής ακριβώς της αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μπορεί να κερδίσει πολλά περισσότερα από έναν εξελιγμένο οπτικό τομέα και να ευνοηθεί και στο gameplay.

Το TTP, όπως και όλα τα παιχνίδια του Wii, έχουν το μαύρο τους το χάλι επειδή δεν έχουν κατα κύριο λόγο ούτε καλή αισθητική, ούτε καλά γραφικά.

Aν εννοείς λόγω αναλύσεων κτλ συμφωνώ. Αλλά νομίζω πως τα μαύρα τους τα χάλια είναι στα όρια της υπερβολής. Ακόμη και το Other M, ή το Donkey Kong Country Returns, τα Mario Galaxy, Epic Yarn, Tatsunoko VS Capcom είναι όμορφα σαν οπτικό αποτελεσμα. Βέβαια αν μιλάμε για HD αναλύσεις, συμφωνώ. Άλλωστε και η αισθητική είναι κάτι το τόσο γενικό σαν όρος αλλά παράλληλα υποκειμενικό. Μια Α αισθητική έχει το Oboro, μια Β το Madworld, μια Γ ένας generic τίτλος( κοινώς δεν υπάρχει κάτι λάθος ή σωστό)

Σε αυτό που λες, πολύ σωστά για τα motion controls ήθελα να κάνω edit στο προηγούμενό μου post. Βλέποντας το trailer προσεκτικά φαίνονται κάποια ψήγματα στρατηγικής στο πώς αντιμετωπίζεις τους εχθρούς, η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, αλλά οκ προσωπική μου άποψη είναι πως ένα πιο ισχυρό μηχάνημα κατά πάσα πιθανότητα θα μπορούσε να το διαχειριστεί πολύ καλύτερα σαν concept. Γιατί σαφώς τα motion controls και το motion+ μπορεί να έχουν potential. Το θέμα είναι να βλέπεις τον αντίκτυπο των πράξεων στο game. Πχ αλλιώς- με την ελάχιστη γνώση που διαθέτω σε τεχνικά θέματα κτλ- διαχειρίζεται ένα μοντέλο φυσικής το Wii και διαφορετικά το PS3, 360.

Κατ'εμέ καιρός είναι να αρχίζουν να αντλούν εμπνεύσεις και από άλλους τίτλους άλλων δημιουργών και να κοιτάζουν λίγο το τι γίνεται και στη Δύση. Βέβαια οι οικονομικοί παράγοντες και η fanbase αποζητούν κάθε άλλο παρά την αλλαγή όπως την φαντασιωνόμαστε εδώ μέσα. Όπως επίσης αντιλαμβάνομαι πως όσο ευέλικτος είναι ο Mario σαν χαρακτήρας και μπορεί να προσαρμοστεί σε άλλα δεδομένα- από διάστημα μέχρι μεσαιωνικά σκηνικά που λέει ο λόγος, με ανανέωση ή και προσθήκες στο gameplay, άλλο τόσο δύσκολο είναι για τα Zelda, να αλλάξουν ξαφνικά νοοτροπία.

[Evans]

Aν εννοείς λόγω αναλύσεων κτλ συμφωνώ. Αλλά νομίζω πως τα μαύρα τους τα χάλια είναι στα όρια της υπερβολής. Ακόμη και το Other M, ή το Donkey Kong Country Returns, τα Mario Galaxy, Epic Yarn, Tatsunoko VS Capcom είναι όμορφα σαν αισθητικό αποτελεσμα. Βέβαια αν μιλάμε για HD αναλύσεις, συμφωνώ.

Καλά η πρότασή μου που παρέθεσες είχε μία δόση υπερβολής που μπήκε επίτηδες . Προφανώς και υπάρχουν πολύ θετικά δείγματα στο Wii, απλά η γενική εικόνα είναι κάκιστη, κάτι που δεν ίσχυε στο ισοδύναμο, ας πούμε, Xbox.

Στα υπόλοιπα συμφωνώ, έχω εκφράση ακριβώς ίδιες απόψεις σε άλλα θέματα (πάρε παράδειγμα το NGP), εκεί που σκαλώνω όμως είναι στο ότι δε θα έπρεπε να κυκλοφορήσει στο Wii, αλλά στο Project Cafe. Η απόφαση πάρθηκε και δεν πρόκειται να αλλάξει και κατά τη γνώμη μου καλά θα κάνει και δε θα αλλάξει. Ας δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να κλείσουν το κεφάλαιο "motion controls" με ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής και ας μπει κάποιο standard τέλος πάντων για την ελλιπέστατη αυτή σκηνή.

Το trailer φάνηκε τέρμα generic και scripted, αλλά Nintendo είναι αυτή και μετά το κράξιμο του TTP δεν έχει πολλά περιθώρια για λάθη. Άντε να δούμε τι θα βγει με αυτό.

Όπως και να το κάνουμε πάντως, το Wii κονσόλα για ψιψινάκια ήταν εξ αρχής και ας λένε τα fanboys ό,τι θέλουν. Είναι λογικό κι επόμενο ένα νέο TLoZ να ακολουθάει πιο χαλαρούς ρυθμούς. Αν το Project Cafe έχει το πιο ώριμο/ hardcore χαρακτήρα που ακούγεται, τότε σίγουρα θα δούμε ένα αξιοπρεπέστερο TLoZ.

ΥΓ: Ναι, στο GC είδαμε το "τρεις λαλούν και δύο χορεύουν" WW, είδαμε όμως και το σοβαρότερο TTP.

[Loggo]

Σίγουρα θα μπορούσαν να υπάρξουν εξελίξεις και στο gameplay των Zelda απλά, στη παρούσα φάση, η βασική αδυναμία θεωρώ ότι εστιάζεται αλλού και όχι στο gameplay καθεαυτό (με εξαίρεση φυσικά τη παραδοσιακή δομή των γρίφων, όπως ανεφέρε και ο Burai, όπου το Spirit Tracks πάντως έδειξε τον δρόμο). Αυτή είναι και όλη η βάση με την οποία κάνω τους συλλογισμούς μου όταν αναφέρομαι στο παρόν και, ειδικά, στο μέλλον της σειράς, αλλά και η βασική αιτία της διαφωνίας μου με τον Enpsty ο οποίος και εστίασε στο gameplay.

Γενικά πάντως, στην εποχή του απλοποιημένου και ιδιαίτερα διακριτικού, έως δευτερεύοντα πολλές φορές, ρόλου που έχει ανατεθεί στο gameplay, το μεγάλο πρόβλημα και η βασικότερη αδυναμία στα Zelda, σήμερα, δε θα μπορούσε να εστιάζεται τόσο εκεί. Ίσα ίσα, θα έλεγα ότι, σε επίπεδο gameplay, η φόρμουλα της σειράς παραμένει εξαιρετική και, εν δυνάμει, μπορεί να προσφέρει εκπληκτικούς τίτλους. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Okami λίγα χρόνια πριν το οποίο και, σε επίπεδο gameplay τουλάχιστον, ακολουθούσε τη κλασική λογική Zelda προσφέροντας έναν πραγματικά εξαιρετικό τίτλο.

Γενικά, το δόγμα που, κατά βάση, κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στο medium εστιάζεται σε μια λογική βαριάς ανακύκλωσης σε επίπεδο gameplay η οποία, με τη σειρά της, συνοδεύεται από μια παράλληλη προσπάθεια παρουσίασής του υπό ένα, διαφορετικό αν γίνεται κάθε φορά, εικαστικό πρίσμα. Ένα εικαστικό πρίσμα που επενδύει κυρίως στη διαφορετικότητα του σεναρίου, ενίοτε, και σε ένα ευρύτερο αισθητικό φάσμα σε μια προσπάθεια απόδοσης διαφορετικής εμπειρίας κάθε φορά.

Αν μπορούσε να απομονώσει κανείς τον εκάστοτε εικαστικό προσανατολισμό ενός τίτλου και να εστιάσει αυστηρά σε επίπεδο gameplay, θα παρατηρούσε ότι η ανακύκλωση που συντελείται σήμερα, με εξαιρέσεις, δεν έχει προηγούμενο. Απλά η διαφορετικότητα σε επίπεδο σεναρίου, αισθητικής και γενικότερης παρουσίασης ρίχνει ένα πέπλο ομίχλης πάνω από την επανάληψη στο gameplay. Κάτι που, παραδόξως, δουλεύει καλά, καλύτερα απ’ ό,τι ίσως θα περίμενε κανείς (και αυτό δε το λέω απαραίτητα ως αρνητικό).

Οι βασικότερες εξελίξεις στο medium, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, βρίσκονται έξω από το gameplay καθεαυτό. Ως επί το πλείστον, εστιάζονται σε παράγοντες όπως η σκηνοθεσία, η αφήγηση, το presentation, η φωτογραφία, το pacing και, φυσικά, η προσβασιμότητα ενός τίτλου. Το βασικό πρόβλημα λοιπόν στη σειρά σήμερα έχει να κάνει, κυρίως, με όλους εκείνους τους παράγοντες που «ντύνουν» το gameplay και που, καλώς ή κακώς, στη σημερινή εποχή είναι και σημαντικότεροι από ποτέ άλλοτε στο medium. Τα Zelda έχουν μείνει στη δεκαετία του 90 όσον αφορά το «ντύσιμο» και τη παρουσίαση του gameplay και όχι τόσο στο ίδιο το gameplay.

Το Twilight Princess πχ, για το οποίο, όντως, οι περισσότεροι δεν έχουμε πει και τα καλύτερα κατά καιρούς, με εξαίρεση φυσικά το φτωχό overworld, δεν έπασχε τόσο στο gameplay, όσο στο εικαστικό κομμάτι. Θα έλεγα μάλιστα ότι, αποκλειστικά σε επίπεδο gameplay τουλάχιστον, πήραμε έναν τίτλο καλύτερο από το Wind Waker, παρουσιάζοντας μάλιστα εξαιρετικό σχεδιασμό στα dungeons. Έναν σχεδιασμό ανώτερο από εκείνον που συναντάμε σε παρόμοιας λογικής τίτλους, ανώτερο τόσο από του Okami, όσο και κάθε άλλου 3D Zelda, συμπεριλαμβανομένου του Ocarina of Time αν βγάλουμε τα nostalgia goggles.

Το Twilight Princess όμως έπαιρνε κάτω από τη βάση τόσο σε επίπεδο overworld, όσο και στο αμιγώς εικαστικό σκέλος. Στο σύνολο εκείνο των παραγόντων δηλαδή που συνοδεύουν, παρουσιάζουν, «ντύνουν» (όπως θέλετε πείτε το) το gameplay και, εν τέλει, αναδύουν αυτό που, αδόκιμα ίσως, αποκαλούμε «ψυχή» ενός παιχνιδιού. Ή, πιο απτά, τη δημιουργία εκείνη που, σε συνδυασμό με το gameplay, αποτελεί το ενιαίο σύνολο που χαρακτηρίζει έναν σύγχρονο τίτλο.

Οι αδυναμίες αυτές του Twilight Princess οδήγησαν σε μια ρηχή, καινή, «άψυχη» εμπειρία η οποία, τελικά, ήταν αδύναμη και μην καταφέρνοντας να μας αφήσει και πολλά, δικαιολογημένα, ξεχάστηκε γρήγορα από τους περισσότερους. Γενικά θα έλεγα ότι στο πρόσωπο του Twilight Princess αντικατοπτρίζεται με τον καλύτερο, και πιο ακραίο ίσως, τρόπο όλο το «πρόβλημα» και οι αδυναμίες των σύγχρονων Zelda. Εκεί ήταν που το Okami πχ του έβαλε τα γυαλιά παρουσιάζοντας, όχι απαραίτητα ένα καλύτερο παιχνίδι (γιατί πραγματικά δε θεωρώ ότι το Okami είναι ανώτερο από το Twilight σε επίπεδο gameplay), σίγουρα όμως μια, συνολικά, ανώτερη εμπειρία και πρόταση.

Δεν είμαστε στα 80’s και, σήμερα, που τα videogames προσπαθούν να αποδώσουν πιο πολύπλοκες και ολοκληρωμένες εμπειρίες, ειδικά σε ένα Action/Adventure, δε μετράει πια μόνο το gameplay. Με βάση το πώς η Nintendo προσεγγίζει σήμερα το Zelda δεν είμαι σίγουρος ότι το έχει καταλάβει πλήρως αυτό. Κάτι που είναι εντελώς παράδοξο αν αναλογιστεί κανείς πόσο μπροστά ήταν κάποτε η σειρά (και) σε αυτό το τομέα με αποκορύφωμα βεβαίως τα Ocarina of Time & Majora’s Mask.


Και επειδή ο ξερός λόγος είναι πιθανό να αδυνατεί, θα επικαλεστώ τη φαντασία σε μια wishful thinking έξαρση για να δώσω μια εικόνα του τι εννοώ.

Ας πάρουμε τη περίπτωση ενός υποθετικού Zelda, ενός Zelda το οποίο και, σε επίπεδο gameplay τουλάχιστον, δεν επιχειρούσε τίποτα βαρύγδουπες αλλαγές ανανεωτικής διάθεσης. Αντίθετα, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να συνδυάσει τη σχεδιαστική αρτιότητα του Twilight Princess με τη γενικότερη προοδευτική αντίληψη περί δομής του Majora’s Mask. Σε αντίθεση όμως με το gameplay, σε εικαστικό επίπεδο ήταν ένα Zelda που, στη κυριολεξία, του αλλάζαμε τα φώτα.

Έστω λοιπόν, ότι αυτό το Zelda ερχόταν καταρχήν σε ρήξη με το τετριμμένο setting της σειράς και, σε μια προσπάθεια να ανανεωθεί η θεματολογία, επένδυε σε ένα Steampunk setting (γρανάζια, ιπτάμενα ατμόπλοια, φουγάρα, κλπ). Επιπρόσθετα, επαναφέροντας ίσως το δίπολο του Light/Dark world που εισήγαγε από το A Link to the Past, παίρναμε παράλληλα και μια Post-Apocalyptic εκδοχή του Steampunk. Σκηνικό με θρυμματισμένα γρανάζια, πεσμένα/σπασμένα φουγάρα κλπ, σε μια προσπάθεια απόδοσης δυνατών αντιθέσεων και άμεσης εναλλαγής συναισθημάτων στον παίχτη κάθε φορά που πηγαινοέρχεται μεταξύ των δυο κόσμων.

Παράλληλα, για πρώτη φορά μετά από χρόνια στη σειρά, το υποθετικό αυτό Zelda εστίαζε, επιτέλους, σε μια άλλου επιπέδου, σύγχρονων διαστάσεων, σκηνοθεσία και αφήγηση. Κατάφερνε ξανά να μας κάνει να χαθούμε στον κόσμο του μέσω μιας δυνατής και επιβλητικού ύφους ατμόσφαιρας και επένδυε στη δημιουργία συναισθημάτων όχι μόνο μέσω της νέας αυτής εικόνας, αλλά συνδυάζοντάς τη με μια ενορχηστρωμένη μουσική άποψη και έναν κόσμο a la Majora’s Mask, που θα σφύζει από ζωντάνια, με πολύπλοκους, ενδιαφέροντες, ζωντανούς, npc’s στο παιχνίδι. Άλλωστε, σε ένα Action/Adventure όπως το Zelda, ο ρόλος του overworld και των npc’s είναι κομβικός, τόσο στην ανάδυση της ατμόσφαιρας, όσο και στο ίδιο το gameplay.

Όλα αυτά, υπό τους ήχους μιας fictional language, στα πρότυπα των Panzer Dragoon (η οποία και θα συνόδευε τα, από μόνα τους, ξερά και άχαρα dialog bubbles των 80’s) και ενός λογοτεχνικού επιπέδου script το οποίο και, σε συνδυασμό με τη fictional language, πιστεύω ότι θα συνέβαλε πολύ στην ατμόσφαιρα του τίτλου. Θα μπορούσε επίσης κάθε φυλή στο παιχνίδι να έχει τη δική της γλώσσα ή προφορά, με κάθε μια να είναι εμπνευσμένη από τα μοναδικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά και το πολιτισμό της κάθε race. Πχ φαντάζομαι τη γλώσσα των Gorons από τα πετρώδη, ορεινά μέρη κάπως πιο απότομη, βαριά κι άχαρη. Των Zora, από τις λίμνες και τη θάλασσα, πιο απαλή, γλυκιά, έως τραγουδιστή, των Kokiri κάτι σε στυλ Tolkien στο πιο ανάλαφρο κλπ.

Πραγματικά θεωρώ ότι αν αύριο παίρναμε ένα Zelda που υλοποιούσε όλα τα παραπάνω, σωστά, θα γινότανε πάταγος. Ασχέτως αν, στη πραγματικότητα, δεν αποπειράται να κάνει ιδιαίτερες αλλαγές στη δομή του gameplay της σειράς. Αυτό γιατί, εν τέλει, επιμένω ότι το βασικό πρόβλημα στα Zelda εντοπίζεται στη "παρουσίαση" και το "ντύσιμο" του gameplay. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα που να αφορούν και το gameplay καθεαυτό.

Άλλωστε προσωπικά δηλώνω κατηγορηματικά αντίθετος στον παραμερισμό του gameplay, ενώ, ίσα ίσα, όπως έχω πει και σε παλιότερα posts, θεωρώ ότι το Zelda θα μπορούσε να ευνοηθεί πολύ αν κοίταζε προς τις δυτικές εξελίξεις σε επίπεδο design.

Υ.Γ. Τον σύγχρονο τεχνικό τομέα τον θεωρώ δεδομένο, κανονικά, δε θα έπρεπε καν να το αναφέρω.

τα έργα που παρέθεσε ο Loggo όπως η Κραυγή του Μουνκ, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση.

Όταν με το καλό παίξεις το Majora’s Mask, έλα και πες μου ότι ένα remake του με σύγχρονη αφήγηση, σκηνοθεσία, γαμάτη φωτογραφία, ενορχηστρωμένο ost, fictional language κλπ, μαζί με ένα εξπρεσιονιστικό αισθητικό ντύσιμο, a la Κραυγή του Μουνχ, δε θα του έδιναν τον τίτλο του game of the forever and ever.

[Sinclair]

Η απόφαση πάρθηκε και δεν πρόκειται να αλλάξει και κατά τη γνώμη μου καλά θα κάνει και δε θα αλλάξει. Ας δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να κλείσουν το κεφάλαιο "motion controls" με ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής και ας μπει κάποιο standard τέλος πάντων για την ελλιπέστατη αυτή σκηνή.

Σε αυτό συμφωνώ. Δεν νομίζω, άλλωστε να είπα και σε κάποιο σημείο πως θα ήθελα να το δω στο Cafe το SS. Τώρα σχετικά με αυτό που έκανα παράθεση, ε οκ ρε αρχηγέ μερικές φορές χάνω το χιούμορ μου, τι να πω, συγγνώμη

Πάντως τα όσα είπε ο Loggo, είναι σίγουρα άκρως ενδιαφέροντα. Ωστόσο, το κατά πόσο θα ήταν διαθέσιμος να δεχτεί κάτι τέτοιο ο Miya ή οι μέτοχοι της nintendo λόγω του ρίσκου που ενέχει μια τέτοια κίνηση, είναι αμφισβητίσιμο. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που τα Zelda και από την πλευρά των reviewers αλλά και των πωλήσεων πάνε μια χαρά.

Δεν ξέρω αν έχει ξαναειπωθεί κάπου, είναι και τόσες σελίδες το thread, αλλά μια εξωτερική συνεργασία, έστω στο θέμα art direction, setting θα μπορούσε να κάνει καλό. Δλδ θα χάλαγε κάποιον μια συνεργασία α λα Ni no kuni με ghibli? Να γίνει το reimagining, όπως θέλετε πείτε υπό την επίβλεψη ή πιο σωστά με τη συμμετοχή του Miyamoto και από εκεί και έπειτα ακολουθεί και το gameplay. Tέλος πάντων, φωνή βοόντος εν τη ερήμω είναι τα όσα λέμε, μιας και επί της ουσίας δεν νομίζω πως άμεσα θα αλλάξει κάτι.

[Loggo]

Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που τα Zelda και από την πλευρά των reviewers αλλά και των πωλήσεων πάνε μια χαρά.

Μεγάλο πρόβλημα αυτό.

Εγώ προτείνω Zelda με συνεργασία Nintendo - Retro πάντως.

[Evans]

Εξαιρώντας κάποιες γενικότερες διαφωνίες μου σχετικά με το τι προσέφερε αυτή η γενιά στη βιομηχανία και με την έλλειψη νέων gameplay εμπειριών (θεωρώ ότι διανύουμε μακράν την πιο πλούσια περίοδο πάνω σε αυτόν τον τομέα), δεν μπορώ να διαφωνήσω κάπου μαζί σου. Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο το gameplay περιορίζεται μόνο στο battle system. Το Okami, πάγιο "αντεπιχείρημα" σε οποιοδήποτε σύγχρονο TLoZ, έπασχε στο battle system, αλλά εκτίναξε τη γενικότερη δομή και φιλοσοφία που έθεσε η σειρά στα ύψη, προσφέροντας αυτό που κανένα από τα δύο τελευταία 3D TLoZ δεν κατάφερε δώσει. Το ερώτημα λοιπόν είναι: από ποιους τομείς αποτελείται το gameplay των TLoZ;

Μέσα στην περιγραφή σου πρόσθεσε και sandbox στοιχεία, please . Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι ένα γιγάντιο overworld με random events και quests χωρίς κάποια ουσιαστική ανταμοιβή, just for fun βρε παιδί μου, θα βοηθούσε πάρα πολύ. Επίσης θα μέτραγε να υπάρχει ένα αυστηρότερο currency σύστημα, όπου δε θα σου χάριζε ρούπιες. Αν πάντως σου έδιναν αυτό ακριβώς που περιέγραψες, αλλά με γραφικά Xbox, θα είχες παράπονο; Προφανώς και μία HD έκδοση με καλύτερο τεχνικό τομέα θα ήταν ιδανικότερη, βλέπεις όμως ότι η βάση βρίσκεται κυρίως στο αισθητικό κομμάτι και νομίζω (πάλι το ίδιο παράδειγμα) ότι κάτι στα πρότυπα του Orta δε θα ήταν άσχημο.

Θα επιμείνω πάντως στο ότι η βασική φόρμουλα του story telling τους πρέπει να μείνει αναλλοίωτη. Σκηνοθετικές προσθήκες, ενορχηστρωμένο soundtrack κτλ δε θα ήταν άσχημα, αυτό το μινιμαλιστικό στυλ όμως, που σου δίνει λίγες πληροφορίες γιατί, εν τέλει, πρόκειται για παραμύθι, που εξελίσσετται μέσω της περιπλάνησης και της εξερεύνησης, μου αρέσει και θεωρώ ότι ορίζει και τα TLoZ. Δε θα ήθελα, για παράδειγμα, να έχουμε τα μεγάλα και φλύαρα cut scenes του Okami.

edit

ε οκ ρε αρχηγέ μερικές φορές χάνω το χιούμορ μου, τι να πω, συγγνώμη

Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό το ότι απαντάω χαλαρά και όχι με διάθεση επιβολής . Με έχετε μάθει τόσα χρόνια, μία διαφωνία την εκφράζω λίγο απόλυτα, αυτό φυσικά και δε σημαίνει ότι δε διαβάζω και δε σέβομαι τα όσα λέμε κτλ κτλ.