
Originally posted by Evans

). Όσο πλησίαζε, τόσο πιο δυνατά τον άκουγα. Το τρέξιμο που έριξα και το άγχος που τράβηξα δεν περιγράφονται
.
.
. Long story short, δεν κατάφερα να αντιμετωπίσω το τέρας επειδή είχα επισκέψεις xD .

Υπαρχουν αρκετοι τορποι για να το βγαλεις και με ασφαλεια αλλα γενικα οι πρωτες φορες (οι αρκετες πρωτες φορες
) δινουν πολυ πονο και παρανοια. Btw περιμενω τις εντυπωσεις σου οταν φτασεις στο level μετα τα catacombs (tomb of giants-speaking about pain
)...

Υπαρχουν αρκετοι τορποι για να το βγαλεις και με ασφαλεια αλλα γενικα οι πρωτες φορες (οι αρκετες πρωτες φορες
) δινουν πολυ πονο και παρανοια. Btw περιμενω τις εντυπωσεις σου οταν φτασεις στο level μετα τα catacombs (tomb of giants-speaking about pain
)...
. Σε θέμα level design δίνουν μαθήματα, οπότε μάλλον συνειδητά έστησαν έτσι αυτό το σημείο, παρά από αμέλεια. Πάντως ενώ έπαιζα, μιλούσα με τον Laharl (είχα γυρίσει το iPad στην τηλεόραση ώστε να βλέπει) και μου περιέγραφε επακριβώς τι πρέπει να κάνω, μπας και το περάσω. Στην αρχή τον πήρα λίγο στην πλακα, του έλεγα "Έλα μωρέ, οι τοξότες για γέλια είναι, ένα δύο χτυπήματα και ψόφησαν." Αυτός συνέχισε να ωρυεται και να υπερβάλλει, τονίζοντας ότι πρέπει να τρέχω με σηκωμένη την ασπίδα, να μη χασομεράω, να μη σταματήσω ούτε στιγμή να κοιτάξω πίσω και μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα, θόρυβος στα αυτιά μου, κυριολεκτικά... μέχρι που έφτασα στον ιππότη στα δεξιά και συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται για τον τυπικό zombie archer που στέκεσαι μπροστά του και γελάς, αλλά για τον fully-armoured 2m tall bad-ass knight που σου δίνει μία σφαλιάρα και αλλάζεις πλευρό. WTF λέω ρε, μας δουλεύουν; Αυτοί ούτε step back κάνουν όταν τους βαράς, ούτε κωλώνουν στο να σε αρχίσουν στο ξυλίκι. Ε προφανώς πήρα πόδι από το περβάζι
.



. Σε θέμα level design δίνουν μαθήματα, οπότε μάλλον συνειδητά έστησαν έτσι αυτό το σημείο, παρά από αμέλεια. Πάντως ενώ έπαιζα, μιλούσα με τον Laharl (είχα γυρίσει το iPad στην τηλεόραση ώστε να βλέπει) και μου περιέγραφε επακριβώς τι πρέπει να κάνω, μπας και το περάσω. Στην αρχή τον πήρα λίγο στην πλακα, του έλεγα "Έλα μωρέ, οι τοξότες για γέλια είναι, ένα δύο χτυπήματα και ψόφησαν." Αυτός συνέχισε να ωρυεται και να υπερβάλλει, τονίζοντας ότι πρέπει να τρέχω με σηκωμένη την ασπίδα, να μη χασομεράω, να μη σταματήσω ούτε στιγμή να κοιτάξω πίσω και μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα, θόρυβος στα αυτιά μου, κυριολεκτικά... μέχρι που έφτασα στον ιππότη στα δεξιά και συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται για τον τυπικό zombie archer που στέκεσαι μπροστά του και γελάς, αλλά για τον fully-armoured 2m tall bad-ass knight που σου δίνει μία σφαλιάρα και αλλάζεις πλευρό. WTF λέω ρε, μας δουλεύουν; Αυτοί ούτε step back κάνουν όταν τους βαράς, ούτε κωλώνουν στο να σε αρχίσουν στο ξυλίκι. Ε προφανώς πήρα πόδι από το περβάζι
.
. Epic is epic!!
.
.
.
Νόμιζα ότι εσύ το είχες ξεκοκαλίσει το πρώτο, για αυτό ρωτάω. Αν αναφέρεσαι στο πρώτο πάντως, εγώ την ουρά του έκοψα μόνο και μετά έγινε Λούης, παρόλο που κάπου διάβασα ότι τον πετυχαίνεις ξανά σε κάποιο σημείο.
.
.
.

Παντα μου σπαει τα νευρα και ποτε δεν εχω καταφερει να το βγαλω με την πρωτη. Θα ελεγα μαλιστα οτι ειναι και το μονο flawed-κακοσχεδιασμενο σημειο του παιχνιδιου, ενταξει ειπαμε ok αλλα το συγκεκριμενο ειναι too much 
.

Comment